“Το νου σας ρεμάλια”

Πρώτη φορά γίνονται τόσα πολλά με τόσες λίγες αντιδράσεις. Να ανησυχήσω τώρα ή έχω χρόνο?
-Παππού, τελικά ότι και να γίνει εμείς το πληρώνουμε. Βλέπεις αυξάνετε το ΦΠΑ ,αλλά προστίθεται στις τιμές του προϊόντος οπότε η λογική σκέψη να φορολογηθεί ο έμπορος μετατρέπετε σε φορολόγηση του καταναλωτή, ενώ το κέρδος για τους εμπόρους παραμένει ίδιο.
-Παράλογο ε?
-Ναι .
-Όχι παιδί μου ,Ελληνικό. Δίνεις μια εντολή και αυτή θα φτάσει στον πιο αδύναμο να την εκτελέσει. Θυμάσαι την Ελληνική ταινία με τον Κωνσταντάρα, “Το νου σας ρεμάλια, το νου σας”, που ζήτησε ένα ποτήρι νερό γιατί πνιγόταν και ο μεγαλύτερος γιός έλεγε στον μικρότερο να το φέρει και στο τέλος ζήτησαν από τον πατέρα να σηκωθεί να πάρει μόνος του?
-Ναι ωραία κωμωδία.
-Ακριβώς, κωμωδία είμαστε. Μόνο που τώρα λείπει ένας “Κωνσταντάρας” να σηκωθεί να μας αρχίσει στις σφαλιάρες για να αποκτήσουμε οικογενειακή συνείδηση.
-Κοινωνική συνείδηση, παππού.
-‘Οχι παιδί μου, οικογενειακή συνείδηση. Αυτό λείπει από την Ελλάδα, σταματήσαμε να ενδιαφερόμαστε για τον παιδί μας , για τους γονείς μας, οπότε είναι αδύνατον να δείξουμε ενδιαφέρον για τους άγνωστους συμπολίτες μας. Δεν συμβιώνουμε πλέον, απλώς επιβιώνουμε σε κοινόχρηστους χώρους λίγων ατόμων.
-Δηλαδή όποιος έχει δύναμη, επιβάλλεται.
-Αυτός είναι ο νόμος που υπάρχει σήμερα, ο νόμος του Ισχυρού.
-Τόσα χρόνια ιστορία και γυρίσαμε πάλι στην αρχή.
-Φύγαμε άραγε ποτέ?
-Λες κάποια στιγμή στο σύντομο μέλλον να έρθει ένας “Κωνσταντάρας” να μας σώσει?
-Υπάρχουν και στην εποχή μας, αλλά και αυτοί έχουν μάθει πλέον να σηκώνονται να πίνουν το νερό μόνοι τους.
-Τι πρέπει να κάνουμε για να τους ξυπνήσουμε ώστε να αρχίσουν τις σφαλιάρες?
-Να ευχηθούμε να διψάσουν.
-Δηλαδή?
-Οι άνθρωποι σήμερα, είπαμε, αγωνίζονται για τον εαυτό τους , θα πρέπει λοιπόν να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορούν πλέον να επιβιώσουν μόνοι τους και είναι ανάγκη να συνεργαστούν πολλοί μαζί, για έναν κοινό σκοπό έστω και αν ο απώτερος αντικειμενικός στόχος είναι το προσωπικό συμφέρον.
-Ενδιαφέρον, για ερμήνευσε το όπως θα το λέγαμε σε μία ελληνική κωμωδία.
-Για να μην κινδυνεύουμε να μας πιάνουν τον ποπό πρέπει να πιαστούμε χέρι χέρι.
-Πώς θα γίνει αυτό?
-Δυστυχώς δεν μπορούμε να το προκαλέσουμε ,απλώς θα καταλήξουμε εκεί.
-Δηλαδή το μέλλον μας, είναι η μοίρα μας.
- Ενδιαφέρον, για ερμήνευσε το όπως θα το έλεγες σε μία ελληνική κωμωδία.
-Για να σταματήσουν να μας πιάνουν τον ποπό πρέπει.. να βαρεθούν.
Ένα πικρό αυθόρμητο γέλιο βγήκε και από τους δύο.