Το άγχος σε αυτή την χώρα είναι είδος προς εξαφάνιση. Οι πολιτικοί δεν αγχώνονται για τα αποτελέσματα αφού όλοι είναι ικανοποιημένοι στο τέλος, οι πολίτες δεν αγχώνονται για τις εξελίξεις αφού δεν ψηφίζουν και η Ελλάδα δεν αγχώνεται για το μέλλον της γιατί δεν της ανήκει.
-Παππού Νικήσαμε, εσείς?
-Και εμείς παιδί μου, μεγάλη νίκη.
-Να σε ρωτήσω ,ψηφίζουμε το ίδιο ?
-Δεν ξέρω τι ψηφίζεις εσύ ,αλλά έχει νόημα?
-Όχι αλλά να δω αν θα πανηγυρίσουμε μαζί.
-Γιατί να μην πανηγυρίσουμε, τι έχουμε να χωρίσουμε? Εδώ πανηγυρίζουν μαζί οι πολιτικοί μας.
-Σωστά. Άκουσες ότι η αποχή ήταν μεγάλη?
-Καλύτερα, να ξεκαθαρίζει το τοπίο από τους συμπολίτες μας που αδιαφορούν για τα κοινά.
-Όχι παππού αδιαφορούν για τους πολιτικούς
-Ναι που ασκούν την πολιτική στα κοινά, οπότε εμμέσως αδιαφορούν για το μέλλον τους.
-Όχι, η αποχή ήταν η έκφραση της οργής απέναντι στο κατεστημένο.
-Αααα και τον τιμωρήσαμε με το να του επιτρέψουμε πάλι να κυβερνήσει και να συνεχίσει και το έργο του….. άβυσσος η βούληση του νέου. Αν έτσι εκφράζει την οργή του ο νεοέλληνας φαντάσου να συμφωνούσε… Πρόβατο επί της σφαγής θα πήγαινε.
-Μην είσαι άδικος, όλοι σήμερα δείχνουν ανήσυχοι για την αύξηση της αποχής και το μήνυμα της απαξίωσης που έστειλε ο κόσμος.
-Όσο στεναχωρημένος ήταν και ο Πόντιος Πιλάτος. Παιδί μου, Θεωρείς ότι η στάση του Πόντιου Πιλάτου φέρει ευθύνη για την σταύρωση του Χριστού?
-Αυτά είναι θρησκευτικές ιστορίες που δεν γνωρίζουμε την εγκυρότητα τους, απλά πιστεύουμε.
-Έστω, αλλά αυτό που ρωτάω είναι ,ως γεγονός θεωρείς ότι έχει μερίδιο ευθύνης κάποιος που έχει την δυνατότητα να σώσει κάποιον άλλα αφήνει τους άλλους, να πάρουν την απόφαση ?
-Ναι, θα έλεγα ότι έχει και αυτός κάποιο μερίδιο.
-Έτσι λοιπόν και ο Έλληνας, νεοέλληνας, που δεν ψηφίζει, αφήνει το μέλλον της Ελλάδας και έμμεσα το δικό του, να κριθεί από κάποιους άλλους. Άρα όπως ο Πόντιος Πιλάτος μπορεί να χρησιμοποίησε τον όχλο για να κρύψει την προσωπική του επιθυμία , έτσι πιστεύω ότι και η αποχή των Ελλήνων είναι έμμεση αποδοχή της υπάρχουσας πολιτικής. Απλώς δεν θέλει η ιστορία να καταγράψει το όνομα του στους υπαίτιους της μεγάλης πολιτικο-οικονομικο-πνευματικής ύφεσης της χώρας μας. Πόντιος Πιλάτος με τσαρούχια.
-Δηλαδή στην ουσία η αποχή δεν αποτελεί αντιμνημονιακή δράση αλλά μνημονιακή αποδοχή?
-Ακριβώς, ψηφίσαμε ΠΑΡΟΝ και αυτό μας καθιστά ΑΠΩΝ.
Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010
Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010
O Κολόμβος και η…Ελλάδα.
Πολλές φορές είναι τόσο εντυπωσιακά αληθοφανής η ερμηνεία ενός, κατά γενική ομολογία, «ηθοποιού» της πολιτικής ζωής, που μένεις άφωνος όταν εμφανίζεται μπροστά σου για το χειροκρότημα.
Κάπου ανάμεσα στην προσπάθεια για κατανόηση των μαθηματικών και φαντασίωσης για την επόμενη νίκη της Εθνικής Ελλάδος ,ακούστηκαν φωνές, όπου κάθε μαθητής που σέβεται τον εαυτό του αρπάζει ως ευκαιρία να απομακρυνθεί από τις σχολικές του υποχρεώσεις.
-Παππού τι φωνάζεις, διαβάζω.
Ποιος είπε ότι η ηθοποιία είναι χαρακτηριστικό μόνο των πολιτικών.
-Μα ακούς εκεί, Πρωθυπουργός πράγμα να παραδεχτεί στους ξένους δανειολήπτες μας ότι η χώρα μας είναι διαφθαρμένη και ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι να το αλλάξει.
-Ενώ δεν είμαστε?
-Βρε ποιος είπε ότι δεν είμαστε, και με το παραπάνω μάλιστα αλλά δεν το λες.
-Μήπως δεν το γνωρίζαμε και μας ξάφνιασε?
- Βρε ποιος είπε ότι δεν το γνωρίζαμε, και με το παραπάνω μάλιστα αλλά δεν το λες.
-Δεν το ξέρανε οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι?
-Βρε ποιος είπε ότι δεν το ξέρανε και με το παραπάνω μάλιστα αλλά δεν το λες!!
-Φοβόμαστε ότι δεν θα μας δανείσουνε?
-Βρε ποιος είπε ότι δεν θα μας δανείσουνε και με το παραπάνω μάλιστα αλλά δεν το λες!!!
-Και για ποιο λόγο δεν το λες???
- Τα εν οίκω μη εν δήμω.
-Ρε παππού πλάκα με κάνεις? Τα ξέραμε , τα ξέρανε, αλλά δεν το συζητάμε? Άσε που με τα δάνεια που έχουμε πάρει και με την ένωση της Ευρώπης πλέον όλοι ανήκουμε στην ίδια οικογένεια και αυτό που θέλεις από τα μέλη της οικογένεια σου είναι ειλικρίνεια.
-Σιγά μην τον κάνουμε και ήρωα.
-Ήρωας είναι αυτός που αλλάζει την υπάρχουσα κατάσταση, οπότε σε καμία περίπτωση δεν θα τον χαρακτήριζα έτσι ,αλλά ηγέτη ΝΑΙ.
-Ηγέτη? Είσαι τρελός. Ποιος ηγέτης παραδέχεται την χώρα του ως διαφθαρμένη. Και στο κάτω κάτω της γραφής δεν είμαστε όλοι διαφθαρμένοι.
- Τώρα λες την αλήθεια. Το πρόβλημα σου είναι ότι δεν διαχώρισε εσένα και κάθε «έντιμο» πολίτη αυτής της χώρας. Παππού πρώτη φορά στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας πάρθηκαν τόσο αντικοινωνικά μέτρα και οι αντιδράσεις είναι μικρότερες από κάθε άλλη φορά. Η χρεοκοπία είναι μια λέξη που ακούω από τότε που θυμάμαι. Το έλλειμμα είναι μια άλλη λέξη που γνώριζα πριν γεννηθώ. Η χώρα αυτή έχει χρεοκοπήσει τρείς φορές. Ποιος είναι αυτός που δεν γνώριζε και ΠΟΙΟΙ είναι αυτοί που δεν λέγανε στις καθημερινές τους συζητήσεις ότι είμαστε μια διαφθαρμένη χώρα. Όλοι θέλουν να ακούσουν ότι δεν είναι διαφθαρμένοι αλλά ποιοι είναι ΑΔΙΑΦΘΟΡΟΙ όταν αποφασίζουν να χτυπήσουν το κατεστημένο με αποχή από τα κοινά. Όλοι είμαστε υπεύθυνοι, ΟΛΟΙ είμαστε διαφθαρμένοι.
-Ωραία και τώρα όλοι οι ξένοι θα μας βλέπουν με μισό μάτι.
-Πρέπει να το καταλάβεις, δεν είναι ξένοι από την στιγμή που ζούμε με δικά τους λεφτά. Όσο ποιο γρήγορα το αντιληφθούμε αυτό και αναζητήσουμε βοήθεια τόσο ποιο γρήγορα μπορεί να δημιουργηθεί η ελπίδα να σωθούμε.
-Δεν είναι ελπιδοφόρο το μέλλον των παιδιών μας να εξαρτάται από ξένους.
-Είναι ,όταν κινδυνεύεις από τον Έλληνα. Παππού όταν πνίγεσαι και έχεις αγκαλιά το παιδί σου και δεν το δίνεις σε μια ξένη βάρκα να σωθεί τότε είναι έγκλημα και όχι ηρωισμός.
-Το σωστό θα είναι να τα ανεβάσουμε σε Ελληνικές βάρκες.
-Ο βαρκάρης τόσο χρόνια είναι δική μας επιλογή. Κατάλαβες λοιπόν, ΟΛΟΙ διαφθαρμένοι.
-Ναι, δεν μπορώ να πω ότι έχεις άδικο, μην ξεχνάμε ότι και την απελευθέρωση μας από τους Τούρκους την οφείλουμε στη βοήθεια των ξένων δυνάμεων.
-Μην το λες , μην το λες…….
Κάπου ανάμεσα στην προσπάθεια για κατανόηση των μαθηματικών και φαντασίωσης για την επόμενη νίκη της Εθνικής Ελλάδος ,ακούστηκαν φωνές, όπου κάθε μαθητής που σέβεται τον εαυτό του αρπάζει ως ευκαιρία να απομακρυνθεί από τις σχολικές του υποχρεώσεις.
-Παππού τι φωνάζεις, διαβάζω.
Ποιος είπε ότι η ηθοποιία είναι χαρακτηριστικό μόνο των πολιτικών.
-Μα ακούς εκεί, Πρωθυπουργός πράγμα να παραδεχτεί στους ξένους δανειολήπτες μας ότι η χώρα μας είναι διαφθαρμένη και ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι να το αλλάξει.
-Ενώ δεν είμαστε?
-Βρε ποιος είπε ότι δεν είμαστε, και με το παραπάνω μάλιστα αλλά δεν το λες.
-Μήπως δεν το γνωρίζαμε και μας ξάφνιασε?
- Βρε ποιος είπε ότι δεν το γνωρίζαμε, και με το παραπάνω μάλιστα αλλά δεν το λες.
-Δεν το ξέρανε οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι?
-Βρε ποιος είπε ότι δεν το ξέρανε και με το παραπάνω μάλιστα αλλά δεν το λες!!
-Φοβόμαστε ότι δεν θα μας δανείσουνε?
-Βρε ποιος είπε ότι δεν θα μας δανείσουνε και με το παραπάνω μάλιστα αλλά δεν το λες!!!
-Και για ποιο λόγο δεν το λες???
- Τα εν οίκω μη εν δήμω.
-Ρε παππού πλάκα με κάνεις? Τα ξέραμε , τα ξέρανε, αλλά δεν το συζητάμε? Άσε που με τα δάνεια που έχουμε πάρει και με την ένωση της Ευρώπης πλέον όλοι ανήκουμε στην ίδια οικογένεια και αυτό που θέλεις από τα μέλη της οικογένεια σου είναι ειλικρίνεια.
-Σιγά μην τον κάνουμε και ήρωα.
-Ήρωας είναι αυτός που αλλάζει την υπάρχουσα κατάσταση, οπότε σε καμία περίπτωση δεν θα τον χαρακτήριζα έτσι ,αλλά ηγέτη ΝΑΙ.
-Ηγέτη? Είσαι τρελός. Ποιος ηγέτης παραδέχεται την χώρα του ως διαφθαρμένη. Και στο κάτω κάτω της γραφής δεν είμαστε όλοι διαφθαρμένοι.
- Τώρα λες την αλήθεια. Το πρόβλημα σου είναι ότι δεν διαχώρισε εσένα και κάθε «έντιμο» πολίτη αυτής της χώρας. Παππού πρώτη φορά στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας πάρθηκαν τόσο αντικοινωνικά μέτρα και οι αντιδράσεις είναι μικρότερες από κάθε άλλη φορά. Η χρεοκοπία είναι μια λέξη που ακούω από τότε που θυμάμαι. Το έλλειμμα είναι μια άλλη λέξη που γνώριζα πριν γεννηθώ. Η χώρα αυτή έχει χρεοκοπήσει τρείς φορές. Ποιος είναι αυτός που δεν γνώριζε και ΠΟΙΟΙ είναι αυτοί που δεν λέγανε στις καθημερινές τους συζητήσεις ότι είμαστε μια διαφθαρμένη χώρα. Όλοι θέλουν να ακούσουν ότι δεν είναι διαφθαρμένοι αλλά ποιοι είναι ΑΔΙΑΦΘΟΡΟΙ όταν αποφασίζουν να χτυπήσουν το κατεστημένο με αποχή από τα κοινά. Όλοι είμαστε υπεύθυνοι, ΟΛΟΙ είμαστε διαφθαρμένοι.
-Ωραία και τώρα όλοι οι ξένοι θα μας βλέπουν με μισό μάτι.
-Πρέπει να το καταλάβεις, δεν είναι ξένοι από την στιγμή που ζούμε με δικά τους λεφτά. Όσο ποιο γρήγορα το αντιληφθούμε αυτό και αναζητήσουμε βοήθεια τόσο ποιο γρήγορα μπορεί να δημιουργηθεί η ελπίδα να σωθούμε.
-Δεν είναι ελπιδοφόρο το μέλλον των παιδιών μας να εξαρτάται από ξένους.
-Είναι ,όταν κινδυνεύεις από τον Έλληνα. Παππού όταν πνίγεσαι και έχεις αγκαλιά το παιδί σου και δεν το δίνεις σε μια ξένη βάρκα να σωθεί τότε είναι έγκλημα και όχι ηρωισμός.
-Το σωστό θα είναι να τα ανεβάσουμε σε Ελληνικές βάρκες.
-Ο βαρκάρης τόσο χρόνια είναι δική μας επιλογή. Κατάλαβες λοιπόν, ΟΛΟΙ διαφθαρμένοι.
-Ναι, δεν μπορώ να πω ότι έχεις άδικο, μην ξεχνάμε ότι και την απελευθέρωση μας από τους Τούρκους την οφείλουμε στη βοήθεια των ξένων δυνάμεων.
-Μην το λες , μην το λες…….
Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010
Όσο υπάρχουν Έλληνες.
Τα χειρότερα γεγονότα είναι αυτά που πιστεύεις ότι μπορεί να γίνουν αλλά ελπίζεις να μην πραγματοποιηθούν.
-Παππού άκουσες για την ομάδα σου την ΑΕΚ?
-Έχω ακούσει τόσα πολλά τελευταία που δεν ξέρω πλέον για ποιο πράγμα μιλάς. Ποιόν δείρανε αυτή την φορά?
-Κανέναν, τουλάχιστον όχι ακόμα, αλλά δηλώσανε το γήπεδο του Πανιωνίου για τον επαναληπτικό του ΟΥΕΦΑ.
-Αυτό το άκουσα. Είμαι περίεργος πως το δέχτηκαν οι οπαδοί του Πανιωνίου.
-Αυτό είναι το θέμα, δεν το δέχτηκαν. Μπήκανε χθες και καταστρέψανε τον αγωνιστικό χώρο με διάφορα αγροτικά εργαλεία για να μην γίνει τελικά ο αγώνας.
-Να σου πως ότι εκπλήσσομαι θα σου πω ψέματα. Πάλι καλά που ήταν μόνο οι οπαδοί του Πανιωνίου, εγώ περίμενα και συμμετοχή από τους οπαδούς της ΑΕΚ.
-Ποιος μας εγγυάται ότι δεν υπήρξε συνεννόηση. Δεν μπορώ όμως να καταλάβω που αποβλέπει αυτή η εκδήλωση του μίσους.
-Που αποβλέπει? Παιδί μου ο Νέο- Έλληνας έχει περάσει από την λογική πράξη στην ασυνείδητα αυθόρμητη πράξη.
-Δηλαδή, δεν ξέρει τι κάνει?
-Όχι , μια χαρά γνωρίζει τι κάνει, αλλά δεν σκέπτεται πλέον τις συνέπειες των πράξεων του απλώς επιδιώκει μόνο την ικανοποίηση των ενστίκτων του.
-Αδιαφορώντας ακόμα και αν αυτό προκαλέσει προβλήματα και στην ίδια την ομάδα του?
-Δεν έχει χρόνο να σκεφτεί λογικά , θέλει μόνο έναν σύντομο δυνατό αίσθημα αυτοκυριαρχίας και εξουσίας που θα χρησιμοποιήσει ως τρόπο διαφυγής για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στην καθημερινότητα του.
-Μάλλον για όλα αυτά που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει στην καθημερινότητα του.
-Ακριβώς.
-Φαντάσου όμως παππού η ΑΕΚ να είχε επίτηδες δηλώσει την έδρα της ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ώστε να γίνουν αυτές οι καταστροφές.
-Ακόμα και να αποδειχθεί ότι ήταν μια πονηρή κίνηση εκ μέρους της ΑΕΚ δεν μειώνει την ικανοποίηση τους. Προτιμούν να κάψουν το σπίτι τους παρά να φιλοξενήσουν τον εχθρό. Είναι η ισχυρότερη δήλωση αυτοδυναμίας, που μπορούν να σκεφτούν.
-Άρα οι νικητές στη περίπτωση αυτή είναι οι οπαδοί της ΑΕΚ. Χωρίς να κάνουν τίποτα οδηγούν τους αντιπάλους τους στην αυτοκαταστροφή.
-Αυτοκαταστροφή παρά καταστροφή από τον εχθρό. Έχουν γνώση οι φύλακες ,μην νομίζεις ότι οι οπαδοί της ΑΕΚ είναι υψηλότερου επιπέδου. Είχαν προκαλέσει μεγάλες υλικές ζημιές στο ίδιο γήπεδο όταν σε παρόμοια περίπτωση τους δόθηκε για κάποιον αγώνα και ακόμα πληρώνουν για εκείνες τις ζημιές.
-Υπήρχε λόγος λοιπόν. Όχι όμως λόγος που δικαιολογεί την πράξη αλλά λόγος που προκαλεί το παράλογο. Τώρα ο αγώνας θα γίνει στην έδρα του Ολυμπιακού χωρίς φιλάθλους της ΑΕΚ παρά μόνο φιλάθλους τις αντίπαλης ομάδας, ως τιμωρία για την πράξη των φιλάθλων μιας τρίτης, άσχετης, ομάδας. Μα τους θεούς του Ολύμπου δεν είμαστε οι δημιουργοί της κωμωδίας, αλλά η έμπνευση της δημιουργίας της.
-Ώρες, ώρες σκέφτομαι αν υπάρχει περίπτωση αυτός ο λαός να προσφέρει τίποτα παραπάνω στον παγκόσμιο πολιτισμό εκτός από την αρχαία ιστορία του?
-Υπάρχει…το γέλιο!!-απάντησε ο μικρός με ένα χαμόγελο γεμάτο “καμάρι”.
-Παππού άκουσες για την ομάδα σου την ΑΕΚ?
-Έχω ακούσει τόσα πολλά τελευταία που δεν ξέρω πλέον για ποιο πράγμα μιλάς. Ποιόν δείρανε αυτή την φορά?
-Κανέναν, τουλάχιστον όχι ακόμα, αλλά δηλώσανε το γήπεδο του Πανιωνίου για τον επαναληπτικό του ΟΥΕΦΑ.
-Αυτό το άκουσα. Είμαι περίεργος πως το δέχτηκαν οι οπαδοί του Πανιωνίου.
-Αυτό είναι το θέμα, δεν το δέχτηκαν. Μπήκανε χθες και καταστρέψανε τον αγωνιστικό χώρο με διάφορα αγροτικά εργαλεία για να μην γίνει τελικά ο αγώνας.
-Να σου πως ότι εκπλήσσομαι θα σου πω ψέματα. Πάλι καλά που ήταν μόνο οι οπαδοί του Πανιωνίου, εγώ περίμενα και συμμετοχή από τους οπαδούς της ΑΕΚ.
-Ποιος μας εγγυάται ότι δεν υπήρξε συνεννόηση. Δεν μπορώ όμως να καταλάβω που αποβλέπει αυτή η εκδήλωση του μίσους.
-Που αποβλέπει? Παιδί μου ο Νέο- Έλληνας έχει περάσει από την λογική πράξη στην ασυνείδητα αυθόρμητη πράξη.
-Δηλαδή, δεν ξέρει τι κάνει?
-Όχι , μια χαρά γνωρίζει τι κάνει, αλλά δεν σκέπτεται πλέον τις συνέπειες των πράξεων του απλώς επιδιώκει μόνο την ικανοποίηση των ενστίκτων του.
-Αδιαφορώντας ακόμα και αν αυτό προκαλέσει προβλήματα και στην ίδια την ομάδα του?
-Δεν έχει χρόνο να σκεφτεί λογικά , θέλει μόνο έναν σύντομο δυνατό αίσθημα αυτοκυριαρχίας και εξουσίας που θα χρησιμοποιήσει ως τρόπο διαφυγής για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στην καθημερινότητα του.
-Μάλλον για όλα αυτά που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει στην καθημερινότητα του.
-Ακριβώς.
-Φαντάσου όμως παππού η ΑΕΚ να είχε επίτηδες δηλώσει την έδρα της ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ώστε να γίνουν αυτές οι καταστροφές.
-Ακόμα και να αποδειχθεί ότι ήταν μια πονηρή κίνηση εκ μέρους της ΑΕΚ δεν μειώνει την ικανοποίηση τους. Προτιμούν να κάψουν το σπίτι τους παρά να φιλοξενήσουν τον εχθρό. Είναι η ισχυρότερη δήλωση αυτοδυναμίας, που μπορούν να σκεφτούν.
-Άρα οι νικητές στη περίπτωση αυτή είναι οι οπαδοί της ΑΕΚ. Χωρίς να κάνουν τίποτα οδηγούν τους αντιπάλους τους στην αυτοκαταστροφή.
-Αυτοκαταστροφή παρά καταστροφή από τον εχθρό. Έχουν γνώση οι φύλακες ,μην νομίζεις ότι οι οπαδοί της ΑΕΚ είναι υψηλότερου επιπέδου. Είχαν προκαλέσει μεγάλες υλικές ζημιές στο ίδιο γήπεδο όταν σε παρόμοια περίπτωση τους δόθηκε για κάποιον αγώνα και ακόμα πληρώνουν για εκείνες τις ζημιές.
-Υπήρχε λόγος λοιπόν. Όχι όμως λόγος που δικαιολογεί την πράξη αλλά λόγος που προκαλεί το παράλογο. Τώρα ο αγώνας θα γίνει στην έδρα του Ολυμπιακού χωρίς φιλάθλους της ΑΕΚ παρά μόνο φιλάθλους τις αντίπαλης ομάδας, ως τιμωρία για την πράξη των φιλάθλων μιας τρίτης, άσχετης, ομάδας. Μα τους θεούς του Ολύμπου δεν είμαστε οι δημιουργοί της κωμωδίας, αλλά η έμπνευση της δημιουργίας της.
-Ώρες, ώρες σκέφτομαι αν υπάρχει περίπτωση αυτός ο λαός να προσφέρει τίποτα παραπάνω στον παγκόσμιο πολιτισμό εκτός από την αρχαία ιστορία του?
-Υπάρχει…το γέλιο!!-απάντησε ο μικρός με ένα χαμόγελο γεμάτο “καμάρι”.
Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010
Μένουμε Ελλάδα.
Όταν όλα πάνε καλά στη ζωή σου τότε κάτι δεν έχεις αντιληφθεί σωστά.
-Παππού δεν θα πάτε θάλασσα το σαββατοκύριακο?
-Δεν έχω βενζίνη.
-Μπορείς να γεμίσεις αν θέλεις σε κάποιο βενζινάδικο, αυτό κάνουν τα τελευταία χρόνια οι άνθρωποι.
-Δεν έχει βενζίνη, δεν υπάρχει, τα πρατήρια είναι κλειστά, τα φορτηγά δημόσιας χρήσης απεργούν, δεν εφοδιάζουν την αγορά με βενζίνη και εμποδίζουν τους ιδιώτες να γεμίσουν και αυτοί.
-Δηλαδή μένουμε Ελλάδα.
-Μένουμε σπίτι μας.
-Ωραία, ούτε αυτοκίνητα στον δρόμο, ούτε καυσαέρια στην πόλη, ούτε δυνατότητα να πάμε στην δουλειά, ούτε άγχος για το πού θα πάμε διακοπές. Λες να είμαστε τυχεροί και να κρατήσει όλο το καλοκαίρι?
-Εγγονέ, δεν είναι αστείο. Κάποιοι ζουν από τον τουρισμό. Ξέρεις ότι όλοι στην Ευρώπη γελάνε μαζί μας?
-Κακό είναι να διασκεδάζεις τον κόσμο?
-Κακό είναι να προγραμματίζουν την ζωή σου οι πράξεις των άλλων.
-Δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει άλλα αυτό ισχύει τα τελευταία ,δεν θυμάμαι πόσα, εκατομμύρια χρόνια. Όλη μας η ζωή ρυθμίζεται από τις πράξεις των άλλων.
-Εννοώ, ότι δεν αντέχω πλέον την καταπάτηση των δικαιωμάτων μου.
-Δεν είναι αντιδημοκρατική καταπάτηση. Ο οδηγός που απεργεί απαιτεί να εφαρμοστούν οι νόμοι για την διατήρηση των δικών του δικαιωμάτων. Απλώς ο δρόμος προς την δικαίωση περνά από την αυλή του σπιτιού σου.
-Και αυτό είναι δίκαιο?
-Λέγετε παράπλευρη απώλεια.
-Και αν ξεσηκωθώ και καταπατήσω την δικιά του αυλή?
-Αυτό θα ήταν μια κίνηση που αξίζει να καταγραφεί στην ιστορία την νεότερης ελληνικής ιστορίας. Το θέμα είναι τι αποτέλεσμα θα είχε εκτός από τον εμφύλιο που θα ξεσπούσε με θεατές τους κύριους υπαίτιους της εξέγερσης.
-Πώς καταντήσαμε λοχία. Φτάσαμε να παρακαλάμε να τηρηθούν οι νόμοι. Αυτό δεν είναι κατάντια είναι ξεπεσμός.
-Είναι όμως ο προσωπικός μας ξεπεσμός. Έργο ζωής. Έργο γενεών. Η κληρονομιά μας.
-Η δικιά σου γενιά τα βλέπει όλα αστεία και έτσι καταντήσαμε οι κλόουν της Ευρώπης.
-Ο κόσμος δεν γελάει με τον κλόουν αλλά με τις πράξεις του και αυτές αφορούν την δική σου γενιά.
-Τότε να τα αλλάξετε. Δώστε το στίγμα σας.
-Το δίνουμε… αδιαφορούμε.
-Μπράβο, αυτό αν δεν είναι τρόπος να τιμωρείς κάποιον. Αδιαφορία προς τον ψεύτη, τον κλέφτη , τον τρομοκράτη, το πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας. Τώρα καταλαβαίνω γιατί η κοινωνίας μας γερνάει… όπως και εμείς… δεν υπάρχει νέα γενιά, σας διώξαμε από το ίδιο σας το σπίτι, από το ίδιο σας το μέλλον. Δεν ζείτε, απλώς επιβιώνετε και το καλύτερο είναι ότι το θεωρείτε επιλογή σας. Αυτό είναι η σημαντικότερη τρομοκρατική πράξη της εποχής μας . Θεέ μου πόσο καταθλιπτικό είναι να γερνάς σε μια κοινωνία χωρίς την πινελιά των νέων αλλά πόσο εγκληματικό είναι να μεγαλώνεις σε μια κοινωνία που δεν συμμετέχεις.
Σιωπή ,σκέψεις ,αδιαφορία. Άλλα 5 λεπτά για το ..πουθενά.
-Παππού δεν θα πάτε θάλασσα το σαββατοκύριακο?
-Δεν έχω βενζίνη.
-Μπορείς να γεμίσεις αν θέλεις σε κάποιο βενζινάδικο, αυτό κάνουν τα τελευταία χρόνια οι άνθρωποι.
-Δεν έχει βενζίνη, δεν υπάρχει, τα πρατήρια είναι κλειστά, τα φορτηγά δημόσιας χρήσης απεργούν, δεν εφοδιάζουν την αγορά με βενζίνη και εμποδίζουν τους ιδιώτες να γεμίσουν και αυτοί.
-Δηλαδή μένουμε Ελλάδα.
-Μένουμε σπίτι μας.
-Ωραία, ούτε αυτοκίνητα στον δρόμο, ούτε καυσαέρια στην πόλη, ούτε δυνατότητα να πάμε στην δουλειά, ούτε άγχος για το πού θα πάμε διακοπές. Λες να είμαστε τυχεροί και να κρατήσει όλο το καλοκαίρι?
-Εγγονέ, δεν είναι αστείο. Κάποιοι ζουν από τον τουρισμό. Ξέρεις ότι όλοι στην Ευρώπη γελάνε μαζί μας?
-Κακό είναι να διασκεδάζεις τον κόσμο?
-Κακό είναι να προγραμματίζουν την ζωή σου οι πράξεις των άλλων.
-Δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει άλλα αυτό ισχύει τα τελευταία ,δεν θυμάμαι πόσα, εκατομμύρια χρόνια. Όλη μας η ζωή ρυθμίζεται από τις πράξεις των άλλων.
-Εννοώ, ότι δεν αντέχω πλέον την καταπάτηση των δικαιωμάτων μου.
-Δεν είναι αντιδημοκρατική καταπάτηση. Ο οδηγός που απεργεί απαιτεί να εφαρμοστούν οι νόμοι για την διατήρηση των δικών του δικαιωμάτων. Απλώς ο δρόμος προς την δικαίωση περνά από την αυλή του σπιτιού σου.
-Και αυτό είναι δίκαιο?
-Λέγετε παράπλευρη απώλεια.
-Και αν ξεσηκωθώ και καταπατήσω την δικιά του αυλή?
-Αυτό θα ήταν μια κίνηση που αξίζει να καταγραφεί στην ιστορία την νεότερης ελληνικής ιστορίας. Το θέμα είναι τι αποτέλεσμα θα είχε εκτός από τον εμφύλιο που θα ξεσπούσε με θεατές τους κύριους υπαίτιους της εξέγερσης.
-Πώς καταντήσαμε λοχία. Φτάσαμε να παρακαλάμε να τηρηθούν οι νόμοι. Αυτό δεν είναι κατάντια είναι ξεπεσμός.
-Είναι όμως ο προσωπικός μας ξεπεσμός. Έργο ζωής. Έργο γενεών. Η κληρονομιά μας.
-Η δικιά σου γενιά τα βλέπει όλα αστεία και έτσι καταντήσαμε οι κλόουν της Ευρώπης.
-Ο κόσμος δεν γελάει με τον κλόουν αλλά με τις πράξεις του και αυτές αφορούν την δική σου γενιά.
-Τότε να τα αλλάξετε. Δώστε το στίγμα σας.
-Το δίνουμε… αδιαφορούμε.
-Μπράβο, αυτό αν δεν είναι τρόπος να τιμωρείς κάποιον. Αδιαφορία προς τον ψεύτη, τον κλέφτη , τον τρομοκράτη, το πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας. Τώρα καταλαβαίνω γιατί η κοινωνίας μας γερνάει… όπως και εμείς… δεν υπάρχει νέα γενιά, σας διώξαμε από το ίδιο σας το σπίτι, από το ίδιο σας το μέλλον. Δεν ζείτε, απλώς επιβιώνετε και το καλύτερο είναι ότι το θεωρείτε επιλογή σας. Αυτό είναι η σημαντικότερη τρομοκρατική πράξη της εποχής μας . Θεέ μου πόσο καταθλιπτικό είναι να γερνάς σε μια κοινωνία χωρίς την πινελιά των νέων αλλά πόσο εγκληματικό είναι να μεγαλώνεις σε μια κοινωνία που δεν συμμετέχεις.
Σιωπή ,σκέψεις ,αδιαφορία. Άλλα 5 λεπτά για το ..πουθενά.
Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010
Ο απρόσμενος επισκέπτης..ο φόβος.
Όταν ο φόβος σε οδηγεί στην αναζήτηση της αλήθειας αυτό ονομάζεται αφύπνιση.
Όταν ο φόβος σε οδηγεί σε παραποίηση της πραγματικότητας αυτό ονομάζεται πανικός.
-Παππού άκουσες , ο πρώτος φόνος δημοσιογράφου από τρομοκράτες.
-Και οι τρομοκράτες σε παρακμή.
-Γιατί το λες αυτό?
-Αν αποφάσισαν να στείλουν μήνυμα στην εξουσία για ένα καλύτερο μέλλον σκοτώνοντας δημοσιογράφο σημαίνει ότι έχουν ξεμείνει από ελπίδα.
- Οι τρομοκράτες σε ύφεση λοιπόν. Πώς μπορείς να σκοτώνεις έναν άνθρωπο ελπίζοντας ότι θα αλλάξει κάτι. Ο φόβος σε αλλάζει?
-Θυμάσαι τι σου έχω πει ?
-Ναι παππού, ο φόβος δεν σε αλλάζει αλλά σε κάνει πιο προσεχτικό.
-Άρα οι τρομοκράτες ή δεν έχουν καταλάβει την πραγματικότητα, 35 χρόνια τρομοκρατία και η χώρα πτώχευσε, ή ο σκοπός τους δεν είναι το καλύτερο μέλλον αλλά..
-μια προσωπική ικανοποίηση στο παρόν?
-Μπορεί, δεν ξέρω.
-Αυτό δεν είναι τρομοκρατία παππού ,είναι έγκλημα.
-Η τρομοκρατία είναι έγκλημα ,απλώς ιδεολογικά διαφωνείς με το κεφάλαιο και πρακτικά πολεμάς την άδικη διαχείριση του κεφαλαίου από την πλουτοκρατία, μακριά και έξω από τους νόμους του κράτους.
-Αυτό που είδαμε δεν έχει καμία σχέση με ιδεολογία.
-Εξαρτάται. Είδες την στάση των δημοσιογράφων, μέσα στην γενική κατακραυγή υπάρχουν και ψίθυροι για δικαιολογημένη επιλογή του συγκεκριμένου δημοσιογράφου.
-Συνήγοροι των τρομοκρατών?
-Όχι, φοβισμένοι πολίτες που ξαφνικά ένιωσαν ότι δεν είναι στο απυρόβλητο.
-Τώρα ξέρουν πως νιώθει ο κόσμος όταν δεν έχει τον χώρο και τον χρόνο να υπερασπιστεί τον εαυτό του από ανώνυμες φήμες και όχι επώνυμα γεγονότα.
-Τώρα ξέρουν, ότι υπάρχουν κάποιοι νέοι που δεν αφιερώνουν τον αγώνα τους σε ιδεολογικά φυλλάδια και σε κυνήγι μαγισσών, αλλά επιδιώκουν την απονομή μιας αρρωστημένης υποκειμενικής δικαιοσύνης και όχι με απώτερο σκοπό ένα καλύτερο μέλλον.
-Ακούγετε τρομερό να ξέρεις ότι δεν μπορείς να φυλαχτείς.
-Είναι. Βέβαια τότε, εγγονέ, ενεργοποιείτε το ένστικτο της επιβίωσης ,που θα κάνει ότι είναι δυνατόν να σε καθησυχάσει.
-Ακόμα και παραποιώντας την πραγματικότητα?
-Κυρίως με αυτόν τον τρόπο. Προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν ανήκεις στην κατηγορία αυτών των συμπολιτών –συναδέλφων-στόχων.
-Όπως κάνουμε όλοι οι έλληνες όταν σκοτώνονται μόνο αστυνομικοί ή πολιτικοί, υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι δεν είναι δικοί μας και ηρεμούμε.
-Λέγετε… ελπίδα. Αυτή πεθαίνει τελευταία.
-Όχι παππού, λέγετε δειλία και αυτή σκοτώνει την ελπίδα πολύ πριν τους τρομοκράτες.
Όταν ο φόβος σε οδηγεί σε παραποίηση της πραγματικότητας αυτό ονομάζεται πανικός.
-Παππού άκουσες , ο πρώτος φόνος δημοσιογράφου από τρομοκράτες.
-Και οι τρομοκράτες σε παρακμή.
-Γιατί το λες αυτό?
-Αν αποφάσισαν να στείλουν μήνυμα στην εξουσία για ένα καλύτερο μέλλον σκοτώνοντας δημοσιογράφο σημαίνει ότι έχουν ξεμείνει από ελπίδα.
- Οι τρομοκράτες σε ύφεση λοιπόν. Πώς μπορείς να σκοτώνεις έναν άνθρωπο ελπίζοντας ότι θα αλλάξει κάτι. Ο φόβος σε αλλάζει?
-Θυμάσαι τι σου έχω πει ?
-Ναι παππού, ο φόβος δεν σε αλλάζει αλλά σε κάνει πιο προσεχτικό.
-Άρα οι τρομοκράτες ή δεν έχουν καταλάβει την πραγματικότητα, 35 χρόνια τρομοκρατία και η χώρα πτώχευσε, ή ο σκοπός τους δεν είναι το καλύτερο μέλλον αλλά..
-μια προσωπική ικανοποίηση στο παρόν?
-Μπορεί, δεν ξέρω.
-Αυτό δεν είναι τρομοκρατία παππού ,είναι έγκλημα.
-Η τρομοκρατία είναι έγκλημα ,απλώς ιδεολογικά διαφωνείς με το κεφάλαιο και πρακτικά πολεμάς την άδικη διαχείριση του κεφαλαίου από την πλουτοκρατία, μακριά και έξω από τους νόμους του κράτους.
-Αυτό που είδαμε δεν έχει καμία σχέση με ιδεολογία.
-Εξαρτάται. Είδες την στάση των δημοσιογράφων, μέσα στην γενική κατακραυγή υπάρχουν και ψίθυροι για δικαιολογημένη επιλογή του συγκεκριμένου δημοσιογράφου.
-Συνήγοροι των τρομοκρατών?
-Όχι, φοβισμένοι πολίτες που ξαφνικά ένιωσαν ότι δεν είναι στο απυρόβλητο.
-Τώρα ξέρουν πως νιώθει ο κόσμος όταν δεν έχει τον χώρο και τον χρόνο να υπερασπιστεί τον εαυτό του από ανώνυμες φήμες και όχι επώνυμα γεγονότα.
-Τώρα ξέρουν, ότι υπάρχουν κάποιοι νέοι που δεν αφιερώνουν τον αγώνα τους σε ιδεολογικά φυλλάδια και σε κυνήγι μαγισσών, αλλά επιδιώκουν την απονομή μιας αρρωστημένης υποκειμενικής δικαιοσύνης και όχι με απώτερο σκοπό ένα καλύτερο μέλλον.
-Ακούγετε τρομερό να ξέρεις ότι δεν μπορείς να φυλαχτείς.
-Είναι. Βέβαια τότε, εγγονέ, ενεργοποιείτε το ένστικτο της επιβίωσης ,που θα κάνει ότι είναι δυνατόν να σε καθησυχάσει.
-Ακόμα και παραποιώντας την πραγματικότητα?
-Κυρίως με αυτόν τον τρόπο. Προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν ανήκεις στην κατηγορία αυτών των συμπολιτών –συναδέλφων-στόχων.
-Όπως κάνουμε όλοι οι έλληνες όταν σκοτώνονται μόνο αστυνομικοί ή πολιτικοί, υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι δεν είναι δικοί μας και ηρεμούμε.
-Λέγετε… ελπίδα. Αυτή πεθαίνει τελευταία.
-Όχι παππού, λέγετε δειλία και αυτή σκοτώνει την ελπίδα πολύ πριν τους τρομοκράτες.
Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010
Αυτή η φίλη η… Κατάθλιψη.
Πώς ξέρεις ότι η λύπη σου είναι στα επίπεδα της κατάθλιψης? Δεν απαντάς ούτε στις ερωτήσεις που θέτεις στον εαυτό σου.
Η ησυχία ήταν ψεύτικη, επιστημονικά φανταστική, ενώ πραγματικά ο θόρυβος της καθημερινότητας έκανε το συνηθισμένο πάρτι του γύρω μας , βάζοντας μας σε ένα χορό που ούτε να παρακολουθήσουμε θέλουμε πλέον. Κάθεσαι αναπαυτικά αφημένος στα χέρια της μοίρας που καθορίζεται από τις πράξεις των άλλων και αναρωτιέσαι πως μπορείς να ξεκινήσεις ένα δικό σου χορό, μια δική σου ζωή, επιλέγοντας τους κανόνες που εσύ θέλεις και όπως λέει και ο καθημερινός κόσμος ,.. και αγαπάς.
Αργά η γρήγορα όμως όλοι μας κάνουμε την ίδια διαπίστωση. Όσο θέλουμε και προσπαθούμε να ζήσουμε μόνοι μας , αυτό ισοδυναμεί με αναγκαστική κατάργηση της συμβίωσης ως έννοια και κατά επέκταση αποσύνθεση της κοινωνίας και των κανόνων. Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιήσουμε κανένα από τα απατηλά προσωπικά μας όνειρα και στόχους. Ο δρόμος για το όνειρο είναι , λοιπόν , μονόδρομος. Όλοι για έναν και ένας για όλους.
-Παππού πάλι κοιμάσαι, θα χάσεις τις Ειδήσεις.
-Αυτός είναι ο στόχος μου, ή όπως το βλέπω η σωτηρία μου.
-Βαρέθηκες με τα ίδια και τα ίδια?
-Νομίζω ότι έχω περάσει στο επίπεδο της αδιαφορίας. Όμως η αδιαφορία θα έπρεπε να συνοδεύεται και από αναζήτηση για κάτι καλύτερο οπότε διορθώνω και λέω ότι έχω περάσει στο επίπεδο της αντιπάθειας. Όμως και πάλι η αντιπάθεια θα πρέπει να συνοδεύεται από συναίσθημα, εγρήγορση, οπότε, και είναι η τελευταία διόρθωση μου ,νομίζω ότι έχω περάσει στο επίπεδο της…
-Κατάθλιψης παππού. Αυτό είναι που έχεις, κατάθλιψη, δεν αναζητάς κάτι καλύτερο και ούτε νιώθεις κάποιο συναίσθημα, σωστά?
-Κατάθλιψη? Τι είναι αυτό?
-Και δεν ξέρεις ότι το έχεις, ορίστε η τριάδα της διάγνωσης. Τέλος πάντων, το καλό είναι ότι θεραπεύεται με φάρμακα.
-Και γιατί θέλω να θεραπευτώ?
-Για να αποκτήσεις ενδιαφέρον στη ζωή και να ξαναγίνεις δημιουργικός.
-Παιδί μου στην ηλικία μου η δημιουργικότητα είναι κάτι που θαυμάζεις ως έργο τέχνης κρεμασμένο σε κάποιον τοίχο, ενώ το ενδιαφέρον για την ζωή δεν μπορεί να στο δώσει κανένα φάρμακο αφού η ίδια η ζωή σε οδήγησε σε αυτήν την Κυρία,.. πως την είπες.
-Κατάθλιψη.
-Όνομα και αυτό, τρελός νονός την βάφτισε. Πρέπει να παραδεχτώ όμως ότι ως παρέα είναι ιδανική.
-Δεν μπορείς να μείνεις όμως έτσι, πρέπει κάτι να κάνεις.
-Είναι απαραίτητο?
-Ναι, για μένα. Δεν μπορώ να έρχομαι και να είσαι έτσι αμέτοχος απέναντι στην καθημερινότητα. Έχω ανάγκη την άποψη σου, τις εμπειρίες σου.
-Ορίστε, η άποψη μου είναι να κλείσουμε τα πάντα και να παραμείνουμε κάτω από τον υπέροχο ήλιο μας μέχρι...δεν ξέρω πότε. Όσο για τις εμπειρίες μου να ξέρεις ότι όλοι θέλουν να προχωρούν με τις δικές τους εμπειρίες και αυτό είναι που κάνει την Ιστορία να επαναλαμβάνεται.
-Ωραία, αφού η ιστορία επαναλαμβάνεται θα καθίσω και εγώ εδώ δίπλα σου και θα …περιμένω…το...τίποτα.
-Μπράβο, το έπιασες το νόημα.
-Παππού ,και αν πεινάσουμε? Ρωτάω γιατί εγώ δεν πρόκειται να σηκωθώ να μαγειρέψω και αν αποκτήσουν όλοι την ίδια στάση ζωής τότε…. εκτός αν και το σώμα υπακούσει και δεν πεινάσει.
-Είναι μια λεπτομέρεια που δεν σκέφτηκα.
-Να λοιπόν που ξεκίνησαν οι πρώτοι κλυδωνισμοί στα θεμέλια της νέας καταθλιπτικής επανάστασης.
-Μη μιλάς, τώρα σκέφτομαι λύσεις.
-Αφού ξεκίνησες να αναζητάς λύσεις κάτσε να σηκωθώ ένα λεπτό.
-Πού πάς?
-Να σου φέρω την εφημερίδα και να πάρω το Laptop για εμένα.
-Ανταρσία!
-Μέχρι να σταματήσει το πνεύμα μας να πεινάει, μέχρι οι ανάγκες μας να υποταγούν στα θέλω μας, μέχρι η φαντασία να αφήσει αυτόν τον μάταιο κόσμο, θα πρέπει να μάθουμε να προσπαθούμε όλοι μαζί για όλους.
-Κατάθλιψη, κατάθλιψη!!
φώναξε ο παππούς όπως όταν αναζητάς βοήθεια απο τον φίλος σου που είναι εκεί κοντά και παρακολουθεί.
-Δεν νομίζω να σε ακούσει παππού.Την σωτηρία σου ως έθνος την κερδίζεις μέσα από την συνεργασία των ανθρώπων και αυτό μας το διδάσκει η ιστορία.
-Μπορώ τουλάχιστον να συνεχίσω να της μιλάω κάπου, κάπου?
-Μέχρι να αλάξουμε στάση ζωής ,αυτό θα γίνετε πολύ συχνότερα από ότι ελπίζεις παππού, πολύ συχνότερα.
Η ησυχία ήταν ψεύτικη, επιστημονικά φανταστική, ενώ πραγματικά ο θόρυβος της καθημερινότητας έκανε το συνηθισμένο πάρτι του γύρω μας , βάζοντας μας σε ένα χορό που ούτε να παρακολουθήσουμε θέλουμε πλέον. Κάθεσαι αναπαυτικά αφημένος στα χέρια της μοίρας που καθορίζεται από τις πράξεις των άλλων και αναρωτιέσαι πως μπορείς να ξεκινήσεις ένα δικό σου χορό, μια δική σου ζωή, επιλέγοντας τους κανόνες που εσύ θέλεις και όπως λέει και ο καθημερινός κόσμος ,.. και αγαπάς.
Αργά η γρήγορα όμως όλοι μας κάνουμε την ίδια διαπίστωση. Όσο θέλουμε και προσπαθούμε να ζήσουμε μόνοι μας , αυτό ισοδυναμεί με αναγκαστική κατάργηση της συμβίωσης ως έννοια και κατά επέκταση αποσύνθεση της κοινωνίας και των κανόνων. Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιήσουμε κανένα από τα απατηλά προσωπικά μας όνειρα και στόχους. Ο δρόμος για το όνειρο είναι , λοιπόν , μονόδρομος. Όλοι για έναν και ένας για όλους.
-Παππού πάλι κοιμάσαι, θα χάσεις τις Ειδήσεις.
-Αυτός είναι ο στόχος μου, ή όπως το βλέπω η σωτηρία μου.
-Βαρέθηκες με τα ίδια και τα ίδια?
-Νομίζω ότι έχω περάσει στο επίπεδο της αδιαφορίας. Όμως η αδιαφορία θα έπρεπε να συνοδεύεται και από αναζήτηση για κάτι καλύτερο οπότε διορθώνω και λέω ότι έχω περάσει στο επίπεδο της αντιπάθειας. Όμως και πάλι η αντιπάθεια θα πρέπει να συνοδεύεται από συναίσθημα, εγρήγορση, οπότε, και είναι η τελευταία διόρθωση μου ,νομίζω ότι έχω περάσει στο επίπεδο της…
-Κατάθλιψης παππού. Αυτό είναι που έχεις, κατάθλιψη, δεν αναζητάς κάτι καλύτερο και ούτε νιώθεις κάποιο συναίσθημα, σωστά?
-Κατάθλιψη? Τι είναι αυτό?
-Και δεν ξέρεις ότι το έχεις, ορίστε η τριάδα της διάγνωσης. Τέλος πάντων, το καλό είναι ότι θεραπεύεται με φάρμακα.
-Και γιατί θέλω να θεραπευτώ?
-Για να αποκτήσεις ενδιαφέρον στη ζωή και να ξαναγίνεις δημιουργικός.
-Παιδί μου στην ηλικία μου η δημιουργικότητα είναι κάτι που θαυμάζεις ως έργο τέχνης κρεμασμένο σε κάποιον τοίχο, ενώ το ενδιαφέρον για την ζωή δεν μπορεί να στο δώσει κανένα φάρμακο αφού η ίδια η ζωή σε οδήγησε σε αυτήν την Κυρία,.. πως την είπες.
-Κατάθλιψη.
-Όνομα και αυτό, τρελός νονός την βάφτισε. Πρέπει να παραδεχτώ όμως ότι ως παρέα είναι ιδανική.
-Δεν μπορείς να μείνεις όμως έτσι, πρέπει κάτι να κάνεις.
-Είναι απαραίτητο?
-Ναι, για μένα. Δεν μπορώ να έρχομαι και να είσαι έτσι αμέτοχος απέναντι στην καθημερινότητα. Έχω ανάγκη την άποψη σου, τις εμπειρίες σου.
-Ορίστε, η άποψη μου είναι να κλείσουμε τα πάντα και να παραμείνουμε κάτω από τον υπέροχο ήλιο μας μέχρι...δεν ξέρω πότε. Όσο για τις εμπειρίες μου να ξέρεις ότι όλοι θέλουν να προχωρούν με τις δικές τους εμπειρίες και αυτό είναι που κάνει την Ιστορία να επαναλαμβάνεται.
-Ωραία, αφού η ιστορία επαναλαμβάνεται θα καθίσω και εγώ εδώ δίπλα σου και θα …περιμένω…το...τίποτα.
-Μπράβο, το έπιασες το νόημα.
-Παππού ,και αν πεινάσουμε? Ρωτάω γιατί εγώ δεν πρόκειται να σηκωθώ να μαγειρέψω και αν αποκτήσουν όλοι την ίδια στάση ζωής τότε…. εκτός αν και το σώμα υπακούσει και δεν πεινάσει.
-Είναι μια λεπτομέρεια που δεν σκέφτηκα.
-Να λοιπόν που ξεκίνησαν οι πρώτοι κλυδωνισμοί στα θεμέλια της νέας καταθλιπτικής επανάστασης.
-Μη μιλάς, τώρα σκέφτομαι λύσεις.
-Αφού ξεκίνησες να αναζητάς λύσεις κάτσε να σηκωθώ ένα λεπτό.
-Πού πάς?
-Να σου φέρω την εφημερίδα και να πάρω το Laptop για εμένα.
-Ανταρσία!
-Μέχρι να σταματήσει το πνεύμα μας να πεινάει, μέχρι οι ανάγκες μας να υποταγούν στα θέλω μας, μέχρι η φαντασία να αφήσει αυτόν τον μάταιο κόσμο, θα πρέπει να μάθουμε να προσπαθούμε όλοι μαζί για όλους.
-Κατάθλιψη, κατάθλιψη!!
φώναξε ο παππούς όπως όταν αναζητάς βοήθεια απο τον φίλος σου που είναι εκεί κοντά και παρακολουθεί.
-Δεν νομίζω να σε ακούσει παππού.Την σωτηρία σου ως έθνος την κερδίζεις μέσα από την συνεργασία των ανθρώπων και αυτό μας το διδάσκει η ιστορία.
-Μπορώ τουλάχιστον να συνεχίσω να της μιλάω κάπου, κάπου?
-Μέχρι να αλάξουμε στάση ζωής ,αυτό θα γίνετε πολύ συχνότερα από ότι ελπίζεις παππού, πολύ συχνότερα.
Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010
“Το νου σας ρεμάλια”
Πρώτη φορά γίνονται τόσα πολλά με τόσες λίγες αντιδράσεις. Να ανησυχήσω τώρα ή έχω χρόνο?
-Παππού, τελικά ότι και να γίνει εμείς το πληρώνουμε. Βλέπεις αυξάνετε το ΦΠΑ ,αλλά προστίθεται στις τιμές του προϊόντος οπότε η λογική σκέψη να φορολογηθεί ο έμπορος μετατρέπετε σε φορολόγηση του καταναλωτή, ενώ το κέρδος για τους εμπόρους παραμένει ίδιο.
-Παράλογο ε?
-Ναι .
-Όχι παιδί μου ,Ελληνικό. Δίνεις μια εντολή και αυτή θα φτάσει στον πιο αδύναμο να την εκτελέσει. Θυμάσαι την Ελληνική ταινία με τον Κωνσταντάρα, “Το νου σας ρεμάλια, το νου σας”, που ζήτησε ένα ποτήρι νερό γιατί πνιγόταν και ο μεγαλύτερος γιός έλεγε στον μικρότερο να το φέρει και στο τέλος ζήτησαν από τον πατέρα να σηκωθεί να πάρει μόνος του?
-Ναι ωραία κωμωδία.
-Ακριβώς, κωμωδία είμαστε. Μόνο που τώρα λείπει ένας “Κωνσταντάρας” να σηκωθεί να μας αρχίσει στις σφαλιάρες για να αποκτήσουμε οικογενειακή συνείδηση.
-Κοινωνική συνείδηση, παππού.
-‘Οχι παιδί μου, οικογενειακή συνείδηση. Αυτό λείπει από την Ελλάδα, σταματήσαμε να ενδιαφερόμαστε για τον παιδί μας , για τους γονείς μας, οπότε είναι αδύνατον να δείξουμε ενδιαφέρον για τους άγνωστους συμπολίτες μας. Δεν συμβιώνουμε πλέον, απλώς επιβιώνουμε σε κοινόχρηστους χώρους λίγων ατόμων.
-Δηλαδή όποιος έχει δύναμη, επιβάλλεται.
-Αυτός είναι ο νόμος που υπάρχει σήμερα, ο νόμος του Ισχυρού.
-Τόσα χρόνια ιστορία και γυρίσαμε πάλι στην αρχή.
-Φύγαμε άραγε ποτέ?
-Λες κάποια στιγμή στο σύντομο μέλλον να έρθει ένας “Κωνσταντάρας” να μας σώσει?
-Υπάρχουν και στην εποχή μας, αλλά και αυτοί έχουν μάθει πλέον να σηκώνονται να πίνουν το νερό μόνοι τους.
-Τι πρέπει να κάνουμε για να τους ξυπνήσουμε ώστε να αρχίσουν τις σφαλιάρες?
-Να ευχηθούμε να διψάσουν.
-Δηλαδή?
-Οι άνθρωποι σήμερα, είπαμε, αγωνίζονται για τον εαυτό τους , θα πρέπει λοιπόν να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορούν πλέον να επιβιώσουν μόνοι τους και είναι ανάγκη να συνεργαστούν πολλοί μαζί, για έναν κοινό σκοπό έστω και αν ο απώτερος αντικειμενικός στόχος είναι το προσωπικό συμφέρον.
-Ενδιαφέρον, για ερμήνευσε το όπως θα το λέγαμε σε μία ελληνική κωμωδία.
-Για να μην κινδυνεύουμε να μας πιάνουν τον ποπό πρέπει να πιαστούμε χέρι χέρι.
-Πώς θα γίνει αυτό?
-Δυστυχώς δεν μπορούμε να το προκαλέσουμε ,απλώς θα καταλήξουμε εκεί.
-Δηλαδή το μέλλον μας, είναι η μοίρα μας.
- Ενδιαφέρον, για ερμήνευσε το όπως θα το έλεγες σε μία ελληνική κωμωδία.
-Για να σταματήσουν να μας πιάνουν τον ποπό πρέπει.. να βαρεθούν.
Ένα πικρό αυθόρμητο γέλιο βγήκε και από τους δύο.
-Παππού, τελικά ότι και να γίνει εμείς το πληρώνουμε. Βλέπεις αυξάνετε το ΦΠΑ ,αλλά προστίθεται στις τιμές του προϊόντος οπότε η λογική σκέψη να φορολογηθεί ο έμπορος μετατρέπετε σε φορολόγηση του καταναλωτή, ενώ το κέρδος για τους εμπόρους παραμένει ίδιο.
-Παράλογο ε?
-Ναι .
-Όχι παιδί μου ,Ελληνικό. Δίνεις μια εντολή και αυτή θα φτάσει στον πιο αδύναμο να την εκτελέσει. Θυμάσαι την Ελληνική ταινία με τον Κωνσταντάρα, “Το νου σας ρεμάλια, το νου σας”, που ζήτησε ένα ποτήρι νερό γιατί πνιγόταν και ο μεγαλύτερος γιός έλεγε στον μικρότερο να το φέρει και στο τέλος ζήτησαν από τον πατέρα να σηκωθεί να πάρει μόνος του?
-Ναι ωραία κωμωδία.
-Ακριβώς, κωμωδία είμαστε. Μόνο που τώρα λείπει ένας “Κωνσταντάρας” να σηκωθεί να μας αρχίσει στις σφαλιάρες για να αποκτήσουμε οικογενειακή συνείδηση.
-Κοινωνική συνείδηση, παππού.
-‘Οχι παιδί μου, οικογενειακή συνείδηση. Αυτό λείπει από την Ελλάδα, σταματήσαμε να ενδιαφερόμαστε για τον παιδί μας , για τους γονείς μας, οπότε είναι αδύνατον να δείξουμε ενδιαφέρον για τους άγνωστους συμπολίτες μας. Δεν συμβιώνουμε πλέον, απλώς επιβιώνουμε σε κοινόχρηστους χώρους λίγων ατόμων.
-Δηλαδή όποιος έχει δύναμη, επιβάλλεται.
-Αυτός είναι ο νόμος που υπάρχει σήμερα, ο νόμος του Ισχυρού.
-Τόσα χρόνια ιστορία και γυρίσαμε πάλι στην αρχή.
-Φύγαμε άραγε ποτέ?
-Λες κάποια στιγμή στο σύντομο μέλλον να έρθει ένας “Κωνσταντάρας” να μας σώσει?
-Υπάρχουν και στην εποχή μας, αλλά και αυτοί έχουν μάθει πλέον να σηκώνονται να πίνουν το νερό μόνοι τους.
-Τι πρέπει να κάνουμε για να τους ξυπνήσουμε ώστε να αρχίσουν τις σφαλιάρες?
-Να ευχηθούμε να διψάσουν.
-Δηλαδή?
-Οι άνθρωποι σήμερα, είπαμε, αγωνίζονται για τον εαυτό τους , θα πρέπει λοιπόν να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορούν πλέον να επιβιώσουν μόνοι τους και είναι ανάγκη να συνεργαστούν πολλοί μαζί, για έναν κοινό σκοπό έστω και αν ο απώτερος αντικειμενικός στόχος είναι το προσωπικό συμφέρον.
-Ενδιαφέρον, για ερμήνευσε το όπως θα το λέγαμε σε μία ελληνική κωμωδία.
-Για να μην κινδυνεύουμε να μας πιάνουν τον ποπό πρέπει να πιαστούμε χέρι χέρι.
-Πώς θα γίνει αυτό?
-Δυστυχώς δεν μπορούμε να το προκαλέσουμε ,απλώς θα καταλήξουμε εκεί.
-Δηλαδή το μέλλον μας, είναι η μοίρα μας.
- Ενδιαφέρον, για ερμήνευσε το όπως θα το έλεγες σε μία ελληνική κωμωδία.
-Για να σταματήσουν να μας πιάνουν τον ποπό πρέπει.. να βαρεθούν.
Ένα πικρό αυθόρμητο γέλιο βγήκε και από τους δύο.
Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010
Ο Έλληνας ο πρωτοπόρος.
Ο Αγώνας για ένα καλύτερο αύριο με θύμα την αυταρχική εξουσία είναι Επανάσταση , ο αγώνας με θύμα τον συμπολίτη μας, υπό τα βλέμματα των πολιτικών, είναι παράνοια.
-Παιδί μου τι κανείς ακόμα εδώ ,δεν ήταν να πάτε ταξίδι με τους γονείς σου?
-Ναι , πήγαμε μέχρι το λιμάνι και γυρίσαμε.
-Γιατί?
-Απεργοί είχαν μπλοκάρει την είσοδο στα πλοία. Η βόλτα βέβαια ήταν δροσιστική.
-Η αστυνομία τι έκανε?
-Μας τραγουδούσε λόγια παρηγοριάς. Αυτό που με ξαφνιάζει ως νέο είναι ότι κανένας δεν αντιδράει απέναντι σε αυτήν την άναρχη αντίδραση μιας μειοψηφίας.
-Μειοψηφία δεν ξέρω άμα είναι, αλλά σίγουρα έχουν κάποια αιτήματα για τα οποία αγωνίζονται.
-Παππού το αίτημα δεν σε χαρακτηρίζει ως αγωνιστή, αλλά ο τρόπος που το διεκδικείς. Πώς θα σου φαινόταν στους αγώνες του 21 ή του 40 να μην διεκδικούσαμε την ελευθερία μας από τον εχθρό, κατακτητή, αλλά να σκοτώναμε όλους τους συμπολίτες μας που δεν επαναστατούσαν ή δεν πολεμούσαν μαζί μας.
-Και τι θα γινόταν τότε?
- Θα μέναμε μόνο αυτοί που θα αγωνιζόμασταν, ως ελεύθεροι όμως και δεν θα υπήρχαν υποδουλωμένοι συμπολίτες μας αφού θα τους είχαμε σκοτώσει και έτσι ο κατακτητής θα έχανε την σημασία του.
-Αυτό είναι παράνοια!
-Είδες αυτό είπα και εγώ σήμερα, που δεν κατάφερα να πάω διακοπές στα πλαίσια του αγώνα κάποιον ανθρώπων εις βάρος των ελευθεριών μου, με απώτερο σκοπό να εκμεταλλευτούν την δυστυχία μου, από τις πράξεις τους, ώστε να προκαλέσουν την δυσαρέσκεια μου απέναντι στους πολιτικούς και αυτό να γίνει μοχλός κινητήριας δύναμης ώστε να ικανοποιηθούν τα αιτήματα τους.
-Κάπου σε έχασα.
-Παππού οι πολιτικοί μαυρίζουν την ζωή μου για το καλό μας, οι συμπολίτες μαυρίζουν την ζωή μου για το καλό τους και εγώ δεν έχω λεφτά…. για τον θάλαμο 9.
-Με δυσκολεύεις.
-Φοβάμαι παππού, φοβάμαι για τις σκέψεις που κάνω. Έπαψα πλέον να λέω ότι πρέπει να αγωνιστούμε όλοι για ένα καλύτερο αύριο και σκέφτομαι να αγωνιστώ για ένα καλύτερο παρόν, μόνο για μένα. Οι πράξεις των συμπολιτών μας αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα ανθρώπων που επιδιώκουν να σωθούν και όχι να σωθούμε.
-Μόνοι μας δεν θα καταφέρουμε τίποτα. Η παρούσα κατάσταση είναι η απόδειξη.
-Στο ναυάγιο, μόνο όταν σωθείς, μπορείς να προσφέρεις την βοήθεια σου.
- Τότε ας ελπίσουμε να σωθούν οι καταλληλότεροι για ένα ευνοϊκότερο μέλλον.
-Ας ελπίσουμε- είπε ο εγγονός και κάθισαν να παρακολουθήσουν τον ποδοσφαιρικό αγώνα του μουντιάλ στα βουβά, λόγω απεργίας των δημοσιογράφων, στα πλαίσια του αγώνα τους για ένα καλύτερο, ……μέλλον?
-Παιδί μου τι κανείς ακόμα εδώ ,δεν ήταν να πάτε ταξίδι με τους γονείς σου?
-Ναι , πήγαμε μέχρι το λιμάνι και γυρίσαμε.
-Γιατί?
-Απεργοί είχαν μπλοκάρει την είσοδο στα πλοία. Η βόλτα βέβαια ήταν δροσιστική.
-Η αστυνομία τι έκανε?
-Μας τραγουδούσε λόγια παρηγοριάς. Αυτό που με ξαφνιάζει ως νέο είναι ότι κανένας δεν αντιδράει απέναντι σε αυτήν την άναρχη αντίδραση μιας μειοψηφίας.
-Μειοψηφία δεν ξέρω άμα είναι, αλλά σίγουρα έχουν κάποια αιτήματα για τα οποία αγωνίζονται.
-Παππού το αίτημα δεν σε χαρακτηρίζει ως αγωνιστή, αλλά ο τρόπος που το διεκδικείς. Πώς θα σου φαινόταν στους αγώνες του 21 ή του 40 να μην διεκδικούσαμε την ελευθερία μας από τον εχθρό, κατακτητή, αλλά να σκοτώναμε όλους τους συμπολίτες μας που δεν επαναστατούσαν ή δεν πολεμούσαν μαζί μας.
-Και τι θα γινόταν τότε?
- Θα μέναμε μόνο αυτοί που θα αγωνιζόμασταν, ως ελεύθεροι όμως και δεν θα υπήρχαν υποδουλωμένοι συμπολίτες μας αφού θα τους είχαμε σκοτώσει και έτσι ο κατακτητής θα έχανε την σημασία του.
-Αυτό είναι παράνοια!
-Είδες αυτό είπα και εγώ σήμερα, που δεν κατάφερα να πάω διακοπές στα πλαίσια του αγώνα κάποιον ανθρώπων εις βάρος των ελευθεριών μου, με απώτερο σκοπό να εκμεταλλευτούν την δυστυχία μου, από τις πράξεις τους, ώστε να προκαλέσουν την δυσαρέσκεια μου απέναντι στους πολιτικούς και αυτό να γίνει μοχλός κινητήριας δύναμης ώστε να ικανοποιηθούν τα αιτήματα τους.
-Κάπου σε έχασα.
-Παππού οι πολιτικοί μαυρίζουν την ζωή μου για το καλό μας, οι συμπολίτες μαυρίζουν την ζωή μου για το καλό τους και εγώ δεν έχω λεφτά…. για τον θάλαμο 9.
-Με δυσκολεύεις.
-Φοβάμαι παππού, φοβάμαι για τις σκέψεις που κάνω. Έπαψα πλέον να λέω ότι πρέπει να αγωνιστούμε όλοι για ένα καλύτερο αύριο και σκέφτομαι να αγωνιστώ για ένα καλύτερο παρόν, μόνο για μένα. Οι πράξεις των συμπολιτών μας αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα ανθρώπων που επιδιώκουν να σωθούν και όχι να σωθούμε.
-Μόνοι μας δεν θα καταφέρουμε τίποτα. Η παρούσα κατάσταση είναι η απόδειξη.
-Στο ναυάγιο, μόνο όταν σωθείς, μπορείς να προσφέρεις την βοήθεια σου.
- Τότε ας ελπίσουμε να σωθούν οι καταλληλότεροι για ένα ευνοϊκότερο μέλλον.
-Ας ελπίσουμε- είπε ο εγγονός και κάθισαν να παρακολουθήσουν τον ποδοσφαιρικό αγώνα του μουντιάλ στα βουβά, λόγω απεργίας των δημοσιογράφων, στα πλαίσια του αγώνα τους για ένα καλύτερο, ……μέλλον?
Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010
Μύρισε καλοκαίρι
Όταν η σύλληψη του κλέφτη παύει να είναι στόχος των πράξεων μας αλλά θέμα συζήτησης ,δηλώνεις ως κοινωνία πόσο ανέτοιμη είσαι για την προστασία του δικαίου, όταν όμως επικεντρώνεις όλη την προσοχή, στην αδυναμία σύλληψης του και παύει ο ίδιος, ο κλέφτης ,να είναι το επίκεντρο του κακού και μετατρέπεται στο δικαιολογημένο δράστη μιας αδύναμης αρχούσης τάξης να επιβάλει την δικαιοσύνη ,τότε ως κοινωνία μετατρέπεσαι σε βιομηχανία παραγωγής κλεφτών.
-Παππού ακούω τόσο καιρό για μίζες πολιτικών και για μεγάλα κέρδη ιδιωτικών εταιριών σε βάρος του Ελληνικού κράτους, δηλαδή σε βάρος ΜΟΥ. Αυτό όμως που εγώ δεν καταλαβαίνω είναι γιατί είμαι θυμωμένος, η μάλλον καλύτερα τα ΜΜΕ μου λένε να είμαι θυμωμένος μόνο με τον πολιτικό, συνεργό, της κλοπής του δημοσίου χρήματος, του χρήματος ΜΟΥ και όχι και με τον κλέφτη, δηλαδή την εταιρεία?
-Παιδί μου ,είσαι θυμωμένος με αυτόν που μπορείς να είσαι! Τα ΜΜΕ καταγγέλλουν αυτούς που ΜΠΟΡΟΥΝ να καταγγείλουν. Ποιος θα τα βάλει με ένα γίγαντα του παγκοσμίου εμπορίου? Ο Έλληνας? Ο Έλληνας δημοσιογράφος? Δεν νομίζω.
-Δηλαδή στην ουσία δεν κυνηγώ τον κλέφτη αλλά τον συνεργό του.
-Στην ουσία απλώς…. τρέχεις? Ούτε τον συνεργό θα πιάσεις. Αυτός χρησιμοποιείται από το σύστημα ως δόλωμα, όχι για να πιαστεί το ψάρι αλλά για να την γλιτώσει.
-και το ψάρι άπιαστο και το δόλωμα αφάγωτο.
-και τα λεφτά χαμένα.
-Τελικά τον καλό κλέφτη τον κάνει ο καλός συνεργός. Αυτό είναι επάγγελμα, ΣΥΝΕΡΓΟΣ.
-Όχι όμως με σίγουρο μέλλον.
-Γιατί?
-Κοίτα παιδί μου, ο κλέφτης του δημοσίου χρήματος χρειάζεται οπωσδήποτε ως συνεργό έναν δημόσιο λειτουργό. Όμως με την απαξίωση του πολιτικού συστήματος, το δημόσιο χρήμα αρχίζει να περνάει στα χέρια ιδιωτών, οπότε η ανάγκη συνεργού αχρηστεύεται και η κατάχρηση του δημόσιου χρήματος χάνει την σημασία του.
-Άρα ο κλέφτης παραμένει κλέφτης και…
-ο μικρός Δαβίδ , Έλληνας πολίτης, μένει μόνος του απέναντι στο Γολιάθ , ιδιωτική εταιρία , να διεκδικήσει το δίκιο του…
-και τα χρήματα του. Δηλαδή το ΔΗΜΟΣΙΟ, χάνει την ιδιότητα του ως εκφραστής της λαϊκής κυριαρχίας.
-Πρώτα του πήραν την αξιοπιστία και μετά απαιτήσαμε να χάσει και την ιδιότητα του.
-Βέβαια ξέρεις την εξέλιξη της ιστορίας. Ο Δαβίδ νικάει.
-Το πρόβλημα είναι ότι την γνωρίζουν και ΑΥΤΟΙ. Τι ποσοστό νίκης θα έδινες στο Δαβίδ αν ο αγώνας επαναλαμβανόταν?
-Όχι πολλές ,αλλά θέλω να ελπίζω.
-Η αλήθεια είναι ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία αλλά… αυτό το γνωρίζουν και ΑΥΤΟΙ.
-Τότε θα επαναστατήσω! Θα διεκδικήσω! Θα επανιδρύσω το κράτος.
-Να περάσει όμως πρώτα το καλοκαίρι παιδί μου. Ώστε να τους ξαφνιάσουμε το Φθινόπωρο.
-Με ειρωνεύεσαι αλλά θα δεις- είπε το παιδί φεύγοντας.
-Πού πας- ρώτησε ο παππού δυνατά για να προλάβει την απάντηση.
-Έχω κανονίσει με τα παιδιά για μπάνιο τα λέμε το βράδυ.
-Αυτό το περίμενα ακόμα και ….εγώ.
-Παππού ακούω τόσο καιρό για μίζες πολιτικών και για μεγάλα κέρδη ιδιωτικών εταιριών σε βάρος του Ελληνικού κράτους, δηλαδή σε βάρος ΜΟΥ. Αυτό όμως που εγώ δεν καταλαβαίνω είναι γιατί είμαι θυμωμένος, η μάλλον καλύτερα τα ΜΜΕ μου λένε να είμαι θυμωμένος μόνο με τον πολιτικό, συνεργό, της κλοπής του δημοσίου χρήματος, του χρήματος ΜΟΥ και όχι και με τον κλέφτη, δηλαδή την εταιρεία?
-Παιδί μου ,είσαι θυμωμένος με αυτόν που μπορείς να είσαι! Τα ΜΜΕ καταγγέλλουν αυτούς που ΜΠΟΡΟΥΝ να καταγγείλουν. Ποιος θα τα βάλει με ένα γίγαντα του παγκοσμίου εμπορίου? Ο Έλληνας? Ο Έλληνας δημοσιογράφος? Δεν νομίζω.
-Δηλαδή στην ουσία δεν κυνηγώ τον κλέφτη αλλά τον συνεργό του.
-Στην ουσία απλώς…. τρέχεις? Ούτε τον συνεργό θα πιάσεις. Αυτός χρησιμοποιείται από το σύστημα ως δόλωμα, όχι για να πιαστεί το ψάρι αλλά για να την γλιτώσει.
-και το ψάρι άπιαστο και το δόλωμα αφάγωτο.
-και τα λεφτά χαμένα.
-Τελικά τον καλό κλέφτη τον κάνει ο καλός συνεργός. Αυτό είναι επάγγελμα, ΣΥΝΕΡΓΟΣ.
-Όχι όμως με σίγουρο μέλλον.
-Γιατί?
-Κοίτα παιδί μου, ο κλέφτης του δημοσίου χρήματος χρειάζεται οπωσδήποτε ως συνεργό έναν δημόσιο λειτουργό. Όμως με την απαξίωση του πολιτικού συστήματος, το δημόσιο χρήμα αρχίζει να περνάει στα χέρια ιδιωτών, οπότε η ανάγκη συνεργού αχρηστεύεται και η κατάχρηση του δημόσιου χρήματος χάνει την σημασία του.
-Άρα ο κλέφτης παραμένει κλέφτης και…
-ο μικρός Δαβίδ , Έλληνας πολίτης, μένει μόνος του απέναντι στο Γολιάθ , ιδιωτική εταιρία , να διεκδικήσει το δίκιο του…
-και τα χρήματα του. Δηλαδή το ΔΗΜΟΣΙΟ, χάνει την ιδιότητα του ως εκφραστής της λαϊκής κυριαρχίας.
-Πρώτα του πήραν την αξιοπιστία και μετά απαιτήσαμε να χάσει και την ιδιότητα του.
-Βέβαια ξέρεις την εξέλιξη της ιστορίας. Ο Δαβίδ νικάει.
-Το πρόβλημα είναι ότι την γνωρίζουν και ΑΥΤΟΙ. Τι ποσοστό νίκης θα έδινες στο Δαβίδ αν ο αγώνας επαναλαμβανόταν?
-Όχι πολλές ,αλλά θέλω να ελπίζω.
-Η αλήθεια είναι ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία αλλά… αυτό το γνωρίζουν και ΑΥΤΟΙ.
-Τότε θα επαναστατήσω! Θα διεκδικήσω! Θα επανιδρύσω το κράτος.
-Να περάσει όμως πρώτα το καλοκαίρι παιδί μου. Ώστε να τους ξαφνιάσουμε το Φθινόπωρο.
-Με ειρωνεύεσαι αλλά θα δεις- είπε το παιδί φεύγοντας.
-Πού πας- ρώτησε ο παππού δυνατά για να προλάβει την απάντηση.
-Έχω κανονίσει με τα παιδιά για μπάνιο τα λέμε το βράδυ.
-Αυτό το περίμενα ακόμα και ….εγώ.
Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010
Ωωω.. η Φρίκη
Ποιο είναι το άκρων άωτον της ειρωνείας? Να αναζητάς την αλήθεια για την αθωότητα σου από κάποιον που έχεις καταδικάσει ως ψεύτη. Μήπως όμως αυτό ως γεγονός είναι ο θρίαμβος του δικαίου? Πάντως ένα είναι σίγουρο, στην χώρα μας η εικόνα της αλήθειας είναι τόσο προσωπικά υποκειμενική που έχουμε καταφέρει να ζούμε μέσα σε ένα καθαρά αντικειμενικό ψέμα.
-Παππού μπορείς να μου πεις ποιον βρίζεις?
Δυστυχώς ,όπως όταν γνωρίζεις ότι αυτό που κάνεις είναι κακό αλλά έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι έχεις πολύ καλό λόγο να συνεχίσεις τον γλυκό δρόμο της αμαρτίας, έτσι και ο παππούς δεν έδωσε καμία σημασία στη ερώτηση και συνέχισε καθιστός τον ακάθιστο ύμνο με πολλαπλές παραλλαγές, κοινωνικής φύσεως.
-Είναι δυνατόν να ξεφτιλιζόμαστε τόσο πολύ?
-Σε ενοχλεί που ξεφτιλιζόμαστε, γεγονός που ισχύει εδώ και 35 χρόνια όπως μου λες συχνά πυκνά ή που η ξευτίλα μας έπαψε να είναι ένα θέμα στα προσωπικά μας πηγαδάκια και άρχισε να είναι πρώτο θέμα στο εθνικό δίκτυο.
-Μα είναι δυνατόν να δώσουμε το θωρηκτό «Αβέρωφ» για γαμήλια δεξίωση? απάντησε ο παππούς χωρίς να δείχνει ότι θέλει να ακολουθήσει τον νεαρό στα κουραστικά μονοπάτια της ψυχανάλυσης.
-Είναι δηλαδή ένα γεγονός που σε εκπλήσσει?
-Απλώς δεν περίμενα να πουλάμε την ιστορία μας στο βωμό του χρήματος.
-Δεν σε καταλαβαίνω. Αυτός δεν είναι και ο λόγος που βρισκόμαστε αυτή την στιγμή πριν από την πτώχευση? Αυτό δεν είναι η βασικότερη δικαιολογία στα χέρια των επιτήδειων ώστε να δικαιολογούμαστε όλοι για τον ξεπεσμό τον νεοελληνικού πολιτισμού? Τι μας πείραξε ,ότι το έδειξαν οι τηλεοράσεις. Ξέρεις πόσες παρόμοιες εκδηλώσεις έχουν γίνει χωρίς να μάθουμε τίποτα. Ακόμα και στην Αγγλία στο μουσείο με τα Ελγίνεια μάρμαρα γίνονται διάφορες εκδηλώσεις. Τι είναι λοιπόν αυτό που σε πείραξε ?
-Το αίσθημα, ότι τίποτα δεν διορθώνεται. Η Απογοήτευση, αυτό με πείραξε.
-Γιατί όμως? Δεν το περίμενες από ανθρώπους που καθημερινά τους χρεώνουμε την κατρακύλα της εθνικής μας υπόληψης? Μήπως ξαφνικά διαπιστώσαμε ότι το επτασφράγιστο μυστικό που όλοι συζητάμε από την νηπιακή ηλικία και χρησιμοποιούμε για να δικαιολογούμε την δικιά μας εγκληματική δράση απέναντι στο δημόσιο χρήμα και δίκαιο, άρχισε να υλοποιείτε μέσα στα πλαίσια της καθημερινής μας ζωής χωρίς υπεκφυγές ?
-Να σου πω ότι σε κατάλαβα , ψέματα θα σου πω.
-Παππού είναι απλό, αυτό που σε ενοχλεί είναι ότι οι κλέφτες πλέον δεν κρύβονται, είναι παρόν, σε κοιτάνε κατάματα και συνεχίζουν. Αυτό που σε πείραξε δεν ήταν το αίσθημα της απογοήτευσης αλλά ο φόβος.
-Ο φόβος?
-Ναι, φόβος ότι ο κλέφτης πλέον δεν μας υπολογίζει, φόβος ότι δεν έχουμε την ικανότητα να αντισταθούμε, φόβος ότι χάσαμε την δύναμη από τα χέρια μας, φόβος ότι είμαστε πλέον επισκέπτες στο ίδιο μας το σπίτι.
-Και όμως νιώθω τέτοια οργή, αλλά και παράλληλα τέτοια ατονία στη θέληση μου να αντιδράσω, μήπως μας μάγεψαν?
-Ναι παππού, αυτό είναι, πώς αλλιώς θα μπορούσαν να μας κλέβουν μπροστά στα μάτια μας χωρίς να αντιδρούμε.
-Έχεις δίκιο, αυτό είναι. Ουφφφ…Τώρα ηρέμησα λίγο…..
-Να σου πω ότι δεν σε καταλαβαίνω, ψέματα θα σου πω.
Καταραμένοι μάγοι- αναφώνησαν και οι δύο με το πιο ένοχο βλέμμα που θα μπορούσε να φορέσει κάποιος μπροστά στο δικαστήριο της ιστορίας.
-Παππού μπορείς να μου πεις ποιον βρίζεις?
Δυστυχώς ,όπως όταν γνωρίζεις ότι αυτό που κάνεις είναι κακό αλλά έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι έχεις πολύ καλό λόγο να συνεχίσεις τον γλυκό δρόμο της αμαρτίας, έτσι και ο παππούς δεν έδωσε καμία σημασία στη ερώτηση και συνέχισε καθιστός τον ακάθιστο ύμνο με πολλαπλές παραλλαγές, κοινωνικής φύσεως.
-Είναι δυνατόν να ξεφτιλιζόμαστε τόσο πολύ?
-Σε ενοχλεί που ξεφτιλιζόμαστε, γεγονός που ισχύει εδώ και 35 χρόνια όπως μου λες συχνά πυκνά ή που η ξευτίλα μας έπαψε να είναι ένα θέμα στα προσωπικά μας πηγαδάκια και άρχισε να είναι πρώτο θέμα στο εθνικό δίκτυο.
-Μα είναι δυνατόν να δώσουμε το θωρηκτό «Αβέρωφ» για γαμήλια δεξίωση? απάντησε ο παππούς χωρίς να δείχνει ότι θέλει να ακολουθήσει τον νεαρό στα κουραστικά μονοπάτια της ψυχανάλυσης.
-Είναι δηλαδή ένα γεγονός που σε εκπλήσσει?
-Απλώς δεν περίμενα να πουλάμε την ιστορία μας στο βωμό του χρήματος.
-Δεν σε καταλαβαίνω. Αυτός δεν είναι και ο λόγος που βρισκόμαστε αυτή την στιγμή πριν από την πτώχευση? Αυτό δεν είναι η βασικότερη δικαιολογία στα χέρια των επιτήδειων ώστε να δικαιολογούμαστε όλοι για τον ξεπεσμό τον νεοελληνικού πολιτισμού? Τι μας πείραξε ,ότι το έδειξαν οι τηλεοράσεις. Ξέρεις πόσες παρόμοιες εκδηλώσεις έχουν γίνει χωρίς να μάθουμε τίποτα. Ακόμα και στην Αγγλία στο μουσείο με τα Ελγίνεια μάρμαρα γίνονται διάφορες εκδηλώσεις. Τι είναι λοιπόν αυτό που σε πείραξε ?
-Το αίσθημα, ότι τίποτα δεν διορθώνεται. Η Απογοήτευση, αυτό με πείραξε.
-Γιατί όμως? Δεν το περίμενες από ανθρώπους που καθημερινά τους χρεώνουμε την κατρακύλα της εθνικής μας υπόληψης? Μήπως ξαφνικά διαπιστώσαμε ότι το επτασφράγιστο μυστικό που όλοι συζητάμε από την νηπιακή ηλικία και χρησιμοποιούμε για να δικαιολογούμε την δικιά μας εγκληματική δράση απέναντι στο δημόσιο χρήμα και δίκαιο, άρχισε να υλοποιείτε μέσα στα πλαίσια της καθημερινής μας ζωής χωρίς υπεκφυγές ?
-Να σου πω ότι σε κατάλαβα , ψέματα θα σου πω.
-Παππού είναι απλό, αυτό που σε ενοχλεί είναι ότι οι κλέφτες πλέον δεν κρύβονται, είναι παρόν, σε κοιτάνε κατάματα και συνεχίζουν. Αυτό που σε πείραξε δεν ήταν το αίσθημα της απογοήτευσης αλλά ο φόβος.
-Ο φόβος?
-Ναι, φόβος ότι ο κλέφτης πλέον δεν μας υπολογίζει, φόβος ότι δεν έχουμε την ικανότητα να αντισταθούμε, φόβος ότι χάσαμε την δύναμη από τα χέρια μας, φόβος ότι είμαστε πλέον επισκέπτες στο ίδιο μας το σπίτι.
-Και όμως νιώθω τέτοια οργή, αλλά και παράλληλα τέτοια ατονία στη θέληση μου να αντιδράσω, μήπως μας μάγεψαν?
-Ναι παππού, αυτό είναι, πώς αλλιώς θα μπορούσαν να μας κλέβουν μπροστά στα μάτια μας χωρίς να αντιδρούμε.
-Έχεις δίκιο, αυτό είναι. Ουφφφ…Τώρα ηρέμησα λίγο…..
-Να σου πω ότι δεν σε καταλαβαίνω, ψέματα θα σου πω.
Καταραμένοι μάγοι- αναφώνησαν και οι δύο με το πιο ένοχο βλέμμα που θα μπορούσε να φορέσει κάποιος μπροστά στο δικαστήριο της ιστορίας.
Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010
OPA!
Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία της ανθρωπότητας όπου το ιδιαίτερο ψεύδος κρυβόταν πίσω από μια γενικότερη αποδεχτή αλήθεια. Αυτές ήταν και οι καταστροφικότερες στιγμές του ανθρώπινου πολιτισμού.
-Παππού άκουσα στις ειδήσεις ότι πρόκειται να γίνουν ξανά εκλογές. Είναι σωστό αυτό σε μια περίοδο τόσο δύσκολη οικονομικά για την χώρα μας? Δεν θα φοβηθούν ότι θα υπάρξει κοινωνική κατακραυγή?
-Σωστό? Είσαι αρκετά μεγάλος για να κάνεις τόσο αθώες ερωτήσεις. Γνωρίζεις ότι μετά την νίκη στα Δερβενάκια, κατά την επανάσταση του 21’, οι Έλληνες οδηγήθηκαν σε εμφύλιο πόλεμο? Ακόμα δεν είχαμε απελευθερωθεί και φυλακίσαμε τον αρχηγό της επανάστασης, τον Κολοκοτρώνη.
-Προφανώς από τον φόβο, ότι ένας άνθρωπος που είναι ικανός να κάνει μία επανάσταση, θα είναι δύσκολο να τον ελέγξεις.
-Σωστά. Έλα όμως που ο ερχομός του Ιμπραήμ θα οδηγούσε σε καταστολή της επανάστασης, οπότε τι αποφασίσανε να πράξουν?
-Τον αποφυλακίσανε για να κάνει την δεύτερη επανάσταση.
-Πάλι σωστά. Μόνο που από τις εξελίξεις αποδείχτηκε ότι επρόκειτο για την επανάσταση ΤΟΥΣ και όχι την επανάσταση ΜΑΣ. Τετρακόσια (400) χρόνια σκλαβιάς, τυχαίο? Δεν νομίζω. Και τι έγινε αφού οδήγησε τους Έλληνες σε νίκη?
-Τον ξαναφυλακίσανε.
- Από τις αντιδράσεις τους κατάλαβες να φοβούνται? Ο φόβος δεν σε αλλάζει ως άνθρωπο αλλά σε κάνει πιο προσεχτικό. Να θυμάσαι ότι η ιστορία αναφέρει θριαμβευτικά τα ονόματα Ελλήνων ηρώων, αλλά υπάρχουν και ονόματα Ελλήνων που συμβάλλουν στην οικονομική, κοινωνική και πνευματική “πτώχευση” της χώρας μας, που δυστυχώς δεν θα τα δεις πουθενά γραμμένα.
-‘Αρα ως χώρα είμαστε Ν.F.
-N.F.?
-Από το Αγγλικό Νο Future-που σημαίνει χωρίς μέλλον.
-Το μέλλον σου πάντα θα έχεις την ικανότητα να το ρυθμίζεις με τις αποφάσεις σου και τις πράξεις σου, αλλά σίγουρα είμαστε μια χώρα ΧΩ.ΠΑ.
-ΩΠΑ παππού, μην μπερδεύεσαι.
-ΧΩ.ΠΑ. παιδί μου από το ελληνικό Χωρίς Παρόν.
-Παππού άκουσα στις ειδήσεις ότι πρόκειται να γίνουν ξανά εκλογές. Είναι σωστό αυτό σε μια περίοδο τόσο δύσκολη οικονομικά για την χώρα μας? Δεν θα φοβηθούν ότι θα υπάρξει κοινωνική κατακραυγή?
-Σωστό? Είσαι αρκετά μεγάλος για να κάνεις τόσο αθώες ερωτήσεις. Γνωρίζεις ότι μετά την νίκη στα Δερβενάκια, κατά την επανάσταση του 21’, οι Έλληνες οδηγήθηκαν σε εμφύλιο πόλεμο? Ακόμα δεν είχαμε απελευθερωθεί και φυλακίσαμε τον αρχηγό της επανάστασης, τον Κολοκοτρώνη.
-Προφανώς από τον φόβο, ότι ένας άνθρωπος που είναι ικανός να κάνει μία επανάσταση, θα είναι δύσκολο να τον ελέγξεις.
-Σωστά. Έλα όμως που ο ερχομός του Ιμπραήμ θα οδηγούσε σε καταστολή της επανάστασης, οπότε τι αποφασίσανε να πράξουν?
-Τον αποφυλακίσανε για να κάνει την δεύτερη επανάσταση.
-Πάλι σωστά. Μόνο που από τις εξελίξεις αποδείχτηκε ότι επρόκειτο για την επανάσταση ΤΟΥΣ και όχι την επανάσταση ΜΑΣ. Τετρακόσια (400) χρόνια σκλαβιάς, τυχαίο? Δεν νομίζω. Και τι έγινε αφού οδήγησε τους Έλληνες σε νίκη?
-Τον ξαναφυλακίσανε.
- Από τις αντιδράσεις τους κατάλαβες να φοβούνται? Ο φόβος δεν σε αλλάζει ως άνθρωπο αλλά σε κάνει πιο προσεχτικό. Να θυμάσαι ότι η ιστορία αναφέρει θριαμβευτικά τα ονόματα Ελλήνων ηρώων, αλλά υπάρχουν και ονόματα Ελλήνων που συμβάλλουν στην οικονομική, κοινωνική και πνευματική “πτώχευση” της χώρας μας, που δυστυχώς δεν θα τα δεις πουθενά γραμμένα.
-‘Αρα ως χώρα είμαστε Ν.F.
-N.F.?
-Από το Αγγλικό Νο Future-που σημαίνει χωρίς μέλλον.
-Το μέλλον σου πάντα θα έχεις την ικανότητα να το ρυθμίζεις με τις αποφάσεις σου και τις πράξεις σου, αλλά σίγουρα είμαστε μια χώρα ΧΩ.ΠΑ.
-ΩΠΑ παππού, μην μπερδεύεσαι.
-ΧΩ.ΠΑ. παιδί μου από το ελληνικό Χωρίς Παρόν.
Τρίτη 8 Ιουνίου 2010
Ανοιχτά καταφύγια
Καμιά φορά ο ίδιος ο κίνδυνος δεν προκαλεί τέτοια ανησυχία όσο η φήμη που προηγείται του ερχομού του.
-Παππού άκουσες ότι θα κλείσουν οι τράπεζες, θα ξαναέρθει η δραχμή και θα γίνει πάγωμα μισθών?
-Κηρύχτηκε πόλεμος?
-Πάμε για πτώχευση.
-Πάμε καταφύγιο. Εκεί θα είμαστε ασφαλείς.
-Πτώχευση όχι πόλεμος.
-Καταφύγιο παιδί μου, καταφύγιο να σωθούμε.
-Μα δεν κινδυνεύουμε να σκοτωθούμε.
-Δυστυχώς κινδυνεύουμε να άλληλοσκοτωθούμε.
-Μα τώρα είναι που θα παραμερίσουμε τις διαφορές μας και θα ενωθούμε για να σώσουμε την χώρα μας και να βάλουμε τις βάσεις για μια νέα αρχή.
-Τώρα είναι που θα φαγωθούμε και ο καθένας θα προσπαθήσει να σώσει το τομάρι του.
-Νομίζω οτι έχεις αρνητική σκέψη.
-Εντάξει έχεις δίκιο. Πλέον μόνο θετική σκέψη. Ο Έλληνας να αντιλαμβάνεται μετά από 35 χρόνια αντιπολίτευσης τον ρόλο που έπαιξε η μέχρι τώρα στάση του απέναντι στο δημόσιο χρήμα, η ψήφος του στην βελτίωση της πραγματικότητας, η τρόπος και η ένταση της αντίδρασης του στα προσχέδια νόμου που καταργούσαν τα δικαιώματα του ως εργαζόμενος, ο ωχ-αδελφισμός του απέναντι στο άδικο που γινόταν μπροστά στα μάτια του με θύμα το δημόσιο δίκαιο και τέλος να αποδέχεται την δυνατότητα ότι κάποιος γνωρίζει καλύτερα από τους άλλους και δεν είναι συνέχεια ο εαυτό του. Ναι, νομίζω ότι μπορώ να σκεφτώ θετικά… όταν θα πάω στο καταφύγιο!!
-Παππού ο Έλληνας απελευθερώθηκε μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς. Μπορεί να τα καταφέρει και τώρα.
-Καλό παράδειγμα. Άλλα τόσα θα κρατήσει και η πτώχευση του μέσου Έλληνα.
-Πάντως δεν θα είναι όπως ο Πόλεμος.
-Για πες μου τις προσωπικές σου εμπειρίες «μικρέ μου ήρωα».
-Φαντάζομαι,,,
-Φαντάζεσαι? Δεν έχεις εμπειρίες για τόση μαύρη φαντασία παιδί μου. Δεν γνωρίζεις τι είναι να μην έχει να ταΐσεις το παιδί σου και δίπλα σου ο άλλος να κάνει μπάνιο στην πισίνα του, δεν μπορείς να φανταστείς πως είναι να συμβιώνεις με αυτόν που σε οδήγησε στην πείνα. Στον πόλεμο όλοι είμαστε ίσοι εκτός από τους προδότες που ευνοούνται και προστατεύονται από τον κατακτητή, τώρα θα δεις πως αντιδράει ο άνθρωπος ,που δεν έχει να χάσει τίποτα, όταν έρθει αντιμέτωπος με τον προδότη που δεν προστατεύεται πίσω από όπλα. Η σφαγή στον Πόλεμο είναι πιο λυτρωτική.
-Με φοβίζεις.
-Προσπαθώ να σου πω ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν προειδοποιητικές σειρήνες. Θα ακούσουμε κατευθείαν εκρήξεις οργής και θυμού.
-Ξέρουμε σε ποιο καταφύγιο αντιστοιχεί η περιοχή μας?
-11888 και φύγαμε.
-Παππού άκουσες ότι θα κλείσουν οι τράπεζες, θα ξαναέρθει η δραχμή και θα γίνει πάγωμα μισθών?
-Κηρύχτηκε πόλεμος?
-Πάμε για πτώχευση.
-Πάμε καταφύγιο. Εκεί θα είμαστε ασφαλείς.
-Πτώχευση όχι πόλεμος.
-Καταφύγιο παιδί μου, καταφύγιο να σωθούμε.
-Μα δεν κινδυνεύουμε να σκοτωθούμε.
-Δυστυχώς κινδυνεύουμε να άλληλοσκοτωθούμε.
-Μα τώρα είναι που θα παραμερίσουμε τις διαφορές μας και θα ενωθούμε για να σώσουμε την χώρα μας και να βάλουμε τις βάσεις για μια νέα αρχή.
-Τώρα είναι που θα φαγωθούμε και ο καθένας θα προσπαθήσει να σώσει το τομάρι του.
-Νομίζω οτι έχεις αρνητική σκέψη.
-Εντάξει έχεις δίκιο. Πλέον μόνο θετική σκέψη. Ο Έλληνας να αντιλαμβάνεται μετά από 35 χρόνια αντιπολίτευσης τον ρόλο που έπαιξε η μέχρι τώρα στάση του απέναντι στο δημόσιο χρήμα, η ψήφος του στην βελτίωση της πραγματικότητας, η τρόπος και η ένταση της αντίδρασης του στα προσχέδια νόμου που καταργούσαν τα δικαιώματα του ως εργαζόμενος, ο ωχ-αδελφισμός του απέναντι στο άδικο που γινόταν μπροστά στα μάτια του με θύμα το δημόσιο δίκαιο και τέλος να αποδέχεται την δυνατότητα ότι κάποιος γνωρίζει καλύτερα από τους άλλους και δεν είναι συνέχεια ο εαυτό του. Ναι, νομίζω ότι μπορώ να σκεφτώ θετικά… όταν θα πάω στο καταφύγιο!!
-Παππού ο Έλληνας απελευθερώθηκε μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς. Μπορεί να τα καταφέρει και τώρα.
-Καλό παράδειγμα. Άλλα τόσα θα κρατήσει και η πτώχευση του μέσου Έλληνα.
-Πάντως δεν θα είναι όπως ο Πόλεμος.
-Για πες μου τις προσωπικές σου εμπειρίες «μικρέ μου ήρωα».
-Φαντάζομαι,,,
-Φαντάζεσαι? Δεν έχεις εμπειρίες για τόση μαύρη φαντασία παιδί μου. Δεν γνωρίζεις τι είναι να μην έχει να ταΐσεις το παιδί σου και δίπλα σου ο άλλος να κάνει μπάνιο στην πισίνα του, δεν μπορείς να φανταστείς πως είναι να συμβιώνεις με αυτόν που σε οδήγησε στην πείνα. Στον πόλεμο όλοι είμαστε ίσοι εκτός από τους προδότες που ευνοούνται και προστατεύονται από τον κατακτητή, τώρα θα δεις πως αντιδράει ο άνθρωπος ,που δεν έχει να χάσει τίποτα, όταν έρθει αντιμέτωπος με τον προδότη που δεν προστατεύεται πίσω από όπλα. Η σφαγή στον Πόλεμο είναι πιο λυτρωτική.
-Με φοβίζεις.
-Προσπαθώ να σου πω ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν προειδοποιητικές σειρήνες. Θα ακούσουμε κατευθείαν εκρήξεις οργής και θυμού.
-Ξέρουμε σε ποιο καταφύγιο αντιστοιχεί η περιοχή μας?
-11888 και φύγαμε.
Παλιός και ωραίος
Σε μια κοινωνία οι πολίτες να επιδιώκουν το δίκαιο είναι ένδειξη κοινωνικής παιδείας , το να πιστεύουν στην απονομή της δικαιοσύνης είναι ένδειξη κοινωνικής ανάπτυξης, όμως να πιστεύουν ότι η δικαιοσύνη είναι ιδιοκτησία των λίγων αυτό είναι κοινωνική τρομοκρατία.
-Λοιπόν, ήμουν στην τράπεζα και περίμενα στην ουρά όταν η ηλικιωμένη κυρία που ήταν μπροστά μου στο ταμείο διαπίστωσε ότι στον λογαριασμό για την σύνταξη της είχαν τοποθετηθεί περισσότερα λεφτά από ότι έπρεπε ή τουλάχιστον από ότι πίστευε ότι έπρεπε να βρει. Πως μέσα σε ένα στείρο από ουσία και ενδιαφέρον σκηνικό Θεατρικής παράστασης, ξαφνικά γίνεται κάτι που σε ξυπνάει από τον λήθαργο της υποτονίας ,έτσι και εγώ ένιωσα ένα ανανεωτικό ρίγος ακούγοντας την κυρία να επισημαίνει στον υπάλληλο το λάθος.
-Μπράβο στην κυρία-αναφώνησε ο παππούς γεμάτος ενθουσιασμό, όπως όταν βλέπεις λίγο φώς στο απέραντο σκοτάδι που σε αγκαλιάζει όλο και πιο σφιχτά μέρα με την μέρα.
-Φυσικά και μπράβο της αλλά δεν τελείωσα. Ο υπάλληλος αφού την κοίταξε με εκείνο το διερευνητικό βλέμμα που προσπαθεί να αντιληφθεί αν έχεις σώας τας φρένας , έκανε μια απέλπιδα προσπάθεια μήπως και την συνετίσει σύμφωνα με τις αρχές και τα πρότυπα της εποχής μας, λέγοντας της ότι δεν χρειάζεται να ανησυχεί γιατί το λάθος σε καμία περίπτωση δεν βαραίνει την ίδια. Πολύ εύλογα η κυρία ζήτησε να της εγγυηθεί ότι δεν θα ζητήσει ποτέ κανένας τα λεφτά πίσω.
-Ζήτησε από υπάλληλο να αναλάβει την ευθύνη του λόγου του! μπράβο της, έτσι πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι σε κάθε σύσταση, προτροπή, οδηγία, δεν μπορεί να συμβάλλεις στην απόφαση κάποιου και να μην αναλαμβάνεις το μερίδιο της ευθύνης σου. Αχ γυναίκες, με μια πρόταση μπορούν να σε γοητεύσουν. Πόσο εύκολοι είμαστε εμείς οι άντρες.
-Παππού στην ηλικία σου είμαστε πολύ εύκολοι, αλλά στο θέμα μας, η τελική απόφαση είναι πάντα δικιά μας, σωστά?
-Ναι, σε θέματα που ζητάμε την γνώμη ενός φίλου, όχι ενός ειδικού. Παιδί μου να προσπαθήσετε όσο μπορείτε να στηρίζεστε πάντα σε ανθρώπους που αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων τους γιατί αυτοί είναι άνθρωποι που ενδιαφέρονται. Ένας άνθρωπος που ενδιαφέρεται είναι πάντα πιο ικανός από κάθε αδιάφορο ειδικό.
-Μπορεί να έχεις δίκιο, πάντως όταν η κυρία ζήτησε και μίλησε με τον διευθυντή της τράπεζας της επισήμανε πως υπάρχει κίνδυνος με την απομάκρυνση των χρημάτων στην παρούσα φάση, να της ζητήσουν κατόπιν παραπάνω . Έτσι τα λεφτά έμειναν στον λογαριασμό με μοναδικό κερδισμένο την τράπεζα. Δηλαδή έλεος πως θα τις ζητούσαν παραπάνω από το ποσό που της βάλανε. Τι εκφοβισμός είναι αυτός?
-Ελληνικός, βασιζόμενος στην άγνοια και τον φόβο στην αδυναμία επιβολής της δικαιοσύνης.
-Τέλος πάντων μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Να αφήνεις τα λεφτά γιατί δεν θεωρείς ότι είναι δικά σου, δίκαιο και αξιέπαινο, για λιγοστούς δυστυχώς, αλλά να σε τρομοκρατούν με όπλο μια αναξιόπιστη δικαιοσύνη ωστε να μην τα πάρεις, δεν ξέρω ποιανού λογική είναι αυτή, αλλά με παραξενεύει που δεν έχει επηρεάσει τους πολιτικούς μας όταν βρίσκουν τυχαία χρηματικά ποσά στους λογαριασμούς τους.
-Τυχαία? Δεν νομίζω.
-ΧαχαΧαχα. και παλιός και ωραίος ….
-Λοιπόν, ήμουν στην τράπεζα και περίμενα στην ουρά όταν η ηλικιωμένη κυρία που ήταν μπροστά μου στο ταμείο διαπίστωσε ότι στον λογαριασμό για την σύνταξη της είχαν τοποθετηθεί περισσότερα λεφτά από ότι έπρεπε ή τουλάχιστον από ότι πίστευε ότι έπρεπε να βρει. Πως μέσα σε ένα στείρο από ουσία και ενδιαφέρον σκηνικό Θεατρικής παράστασης, ξαφνικά γίνεται κάτι που σε ξυπνάει από τον λήθαργο της υποτονίας ,έτσι και εγώ ένιωσα ένα ανανεωτικό ρίγος ακούγοντας την κυρία να επισημαίνει στον υπάλληλο το λάθος.
-Μπράβο στην κυρία-αναφώνησε ο παππούς γεμάτος ενθουσιασμό, όπως όταν βλέπεις λίγο φώς στο απέραντο σκοτάδι που σε αγκαλιάζει όλο και πιο σφιχτά μέρα με την μέρα.
-Φυσικά και μπράβο της αλλά δεν τελείωσα. Ο υπάλληλος αφού την κοίταξε με εκείνο το διερευνητικό βλέμμα που προσπαθεί να αντιληφθεί αν έχεις σώας τας φρένας , έκανε μια απέλπιδα προσπάθεια μήπως και την συνετίσει σύμφωνα με τις αρχές και τα πρότυπα της εποχής μας, λέγοντας της ότι δεν χρειάζεται να ανησυχεί γιατί το λάθος σε καμία περίπτωση δεν βαραίνει την ίδια. Πολύ εύλογα η κυρία ζήτησε να της εγγυηθεί ότι δεν θα ζητήσει ποτέ κανένας τα λεφτά πίσω.
-Ζήτησε από υπάλληλο να αναλάβει την ευθύνη του λόγου του! μπράβο της, έτσι πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι σε κάθε σύσταση, προτροπή, οδηγία, δεν μπορεί να συμβάλλεις στην απόφαση κάποιου και να μην αναλαμβάνεις το μερίδιο της ευθύνης σου. Αχ γυναίκες, με μια πρόταση μπορούν να σε γοητεύσουν. Πόσο εύκολοι είμαστε εμείς οι άντρες.
-Παππού στην ηλικία σου είμαστε πολύ εύκολοι, αλλά στο θέμα μας, η τελική απόφαση είναι πάντα δικιά μας, σωστά?
-Ναι, σε θέματα που ζητάμε την γνώμη ενός φίλου, όχι ενός ειδικού. Παιδί μου να προσπαθήσετε όσο μπορείτε να στηρίζεστε πάντα σε ανθρώπους που αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων τους γιατί αυτοί είναι άνθρωποι που ενδιαφέρονται. Ένας άνθρωπος που ενδιαφέρεται είναι πάντα πιο ικανός από κάθε αδιάφορο ειδικό.
-Μπορεί να έχεις δίκιο, πάντως όταν η κυρία ζήτησε και μίλησε με τον διευθυντή της τράπεζας της επισήμανε πως υπάρχει κίνδυνος με την απομάκρυνση των χρημάτων στην παρούσα φάση, να της ζητήσουν κατόπιν παραπάνω . Έτσι τα λεφτά έμειναν στον λογαριασμό με μοναδικό κερδισμένο την τράπεζα. Δηλαδή έλεος πως θα τις ζητούσαν παραπάνω από το ποσό που της βάλανε. Τι εκφοβισμός είναι αυτός?
-Ελληνικός, βασιζόμενος στην άγνοια και τον φόβο στην αδυναμία επιβολής της δικαιοσύνης.
-Τέλος πάντων μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Να αφήνεις τα λεφτά γιατί δεν θεωρείς ότι είναι δικά σου, δίκαιο και αξιέπαινο, για λιγοστούς δυστυχώς, αλλά να σε τρομοκρατούν με όπλο μια αναξιόπιστη δικαιοσύνη ωστε να μην τα πάρεις, δεν ξέρω ποιανού λογική είναι αυτή, αλλά με παραξενεύει που δεν έχει επηρεάσει τους πολιτικούς μας όταν βρίσκουν τυχαία χρηματικά ποσά στους λογαριασμούς τους.
-Τυχαία? Δεν νομίζω.
-ΧαχαΧαχα. και παλιός και ωραίος ….
Γυροβολιά του λόγου.
Πόσο τρομακτικό είναι η εισβολή της νεκρικής ησυχίας στα σπίτια μας. Ανθρώπους βλέπεις αλλά δεν τους ακούς να μιλούν. Το χειρότερο από όλα όμως είναι ότι φτάσαμε σε αυτό το σημείο με δική μας πρωτοβουλία και αγώνα. Η επανάσταση για το δικαίωμα της απομόνωσης.
-Παππού άκουσες τίποτα νέο στις ειδήσεις.
-Ειδήσεις άκουσα, νέο δεν άκουσα.
-Θες να σου περιγράψω ένα περιστατικό στο οποίο ήμουν παρών σήμερα στην τράπεζα?
-Πρέπει να μιλήσουμε τώρα, ενώ έχει τις ειδήσεις στην τηλεόραση?
-Ρε παππού τον καιρό λέει.
-Και τι σημαίνει αυτό οτι δεν είναι είδηση? ξέρεις πόσος κόσμος περιμένει να ακούσει τον καιρό? Το μεροκάματο πολλών ανθρώπων εξαρτάται από αυτή τη πρόβλεψη .
-Εσύ ποια εργασία έχεις που εξαρτάται από τον καιρό παππού, αν θα κατεβάσεις την τέντα στο μπαλκόνι ή όχι?
-Την τέντα θα την κατεβάσω έτσι και αλλιώς είτε βρέχει, για να μην βραχούν τα λουλούδια είτε έχει ήλιο για να μην ζεσταθεί τι σπίτι.
-Και αν φυσάει?
-Γιατί είπε ότι θα φυσάει?
-Που να ξέρω, τόση ώρας μιλάς και δεν άκουσα, αμάν ρε παππού πάνω στο σημαντικότερο σε πιάνει να μιλάς.
-Ναι καλά, πείραζε τον παππού σου, έτσι και αλλιώς για την γενιά σου αποτελούμαι τον εύκολο στόχο. Για πες μου τι ήθελες να μου πεις?
Πάντα να αλλάζεις θέμα όταν θέλει να ξεφεύγεις με ένα αίσθημα υπεροχής.
-Πάντα ο ακίνητος στόχος είναι ο πιο εύκολος,
Όχι θα σε άφηνα-σκέφτηκε ο εγγονός
-αλλά να σου πω για αυτό που είδα. Ήμουνα στην τράπεζα και περίμενα να πληρώσω την δόση από το δάνειο,
-η ακινησία του βράχου δεν δηλώνει αδυναμία. Όλοι το σκέφτονται πριν επιτεθούν σε ένα βράχο και όσοι επιτέθηκαν έχουν ακόμα τα σημάδια της σύγκρουσης πάνω στο δέρμα τους.
Πως κάθεσαι μπροστά σε ένα τετράδιο προσπαθώντας να αποτυπώσεις κάποια αισθήματα και ιδέες για ένα συγκεκριμένο θέμα συζήτησης και σε κάθε παράγραφο σου δημιουργούνται νέες ιδέες και απόψεις που απειλούν με το σύνολο τους να σε αποσπάσουν από τον αρχικό σου στόχο, έτσι και τώρα είμαστε πολύ κοντά στην αναβολή της περιγραφής λόγω του καθαρά εγωιστικού χαρακτήρα των ηλικιωμένων καθώς και των νέων να απαντούν σε κάθε πρόκληση.
- Ο δισταγμός πριν επιτεθείς σε ένα βράχο, για έναν λογικό άνθρωπο έγκειται στο ότι είναι χάσιμο χρόνου αφού ένας βράχος δεν πρόκειται να πάει πουθενά άσε που είναι πιο ασφαλές να το προσπεράσεις αφού δεν πρόκειται να σε ακολουθήσει.
Έναν συνομιλητή που καταλαβαίνεις ότι θέλει τον χρόνο του για να απαντήσει, μπορείς να τον κατευθύνεις δίνοντας του πολλές επιλογές και θα αρπάξει την πιο εύκολη.
-Θες να συνεχίσω με το περιστατικό, να σταματήσω και να πάμε μέσα στη γιαγιά που μας φωνάζει γιατί θέλει παρέα, ή να συνεχίσουμε να μιλάμε για βουνά και λαγκάδια και να καταλήξουμε στην ανακάλυψη της Αμερικής.
-Εγώ από την αρχή περιμένω να ακούσω για το περιστατικό, μέχρι και την αναφορά για την πρόβλεψη του καιρού δεν είδα. Εσύ βέβαια όπως και όλοι οι νέοι έχετε αυτόν τον τρόπο της γυροβολιάς στις συζητήσεις σας.
Καμιά φορά όταν ο στόχος είναι ο σκοπός και όχι ο δρόμος πρέπει να θυσιάσουμε το ένστικτο της επιβίωσης και να δώσουμε χώρο στο ένστικτο της δημιουργίας.
-Λοιπόν, ήμουν στην τράπεζα και περίμενα στην ουρά όταν …(συνεχίζεται)
-Παππού άκουσες τίποτα νέο στις ειδήσεις.
-Ειδήσεις άκουσα, νέο δεν άκουσα.
-Θες να σου περιγράψω ένα περιστατικό στο οποίο ήμουν παρών σήμερα στην τράπεζα?
-Πρέπει να μιλήσουμε τώρα, ενώ έχει τις ειδήσεις στην τηλεόραση?
-Ρε παππού τον καιρό λέει.
-Και τι σημαίνει αυτό οτι δεν είναι είδηση? ξέρεις πόσος κόσμος περιμένει να ακούσει τον καιρό? Το μεροκάματο πολλών ανθρώπων εξαρτάται από αυτή τη πρόβλεψη .
-Εσύ ποια εργασία έχεις που εξαρτάται από τον καιρό παππού, αν θα κατεβάσεις την τέντα στο μπαλκόνι ή όχι?
-Την τέντα θα την κατεβάσω έτσι και αλλιώς είτε βρέχει, για να μην βραχούν τα λουλούδια είτε έχει ήλιο για να μην ζεσταθεί τι σπίτι.
-Και αν φυσάει?
-Γιατί είπε ότι θα φυσάει?
-Που να ξέρω, τόση ώρας μιλάς και δεν άκουσα, αμάν ρε παππού πάνω στο σημαντικότερο σε πιάνει να μιλάς.
-Ναι καλά, πείραζε τον παππού σου, έτσι και αλλιώς για την γενιά σου αποτελούμαι τον εύκολο στόχο. Για πες μου τι ήθελες να μου πεις?
Πάντα να αλλάζεις θέμα όταν θέλει να ξεφεύγεις με ένα αίσθημα υπεροχής.
-Πάντα ο ακίνητος στόχος είναι ο πιο εύκολος,
Όχι θα σε άφηνα-σκέφτηκε ο εγγονός
-αλλά να σου πω για αυτό που είδα. Ήμουνα στην τράπεζα και περίμενα να πληρώσω την δόση από το δάνειο,
-η ακινησία του βράχου δεν δηλώνει αδυναμία. Όλοι το σκέφτονται πριν επιτεθούν σε ένα βράχο και όσοι επιτέθηκαν έχουν ακόμα τα σημάδια της σύγκρουσης πάνω στο δέρμα τους.
Πως κάθεσαι μπροστά σε ένα τετράδιο προσπαθώντας να αποτυπώσεις κάποια αισθήματα και ιδέες για ένα συγκεκριμένο θέμα συζήτησης και σε κάθε παράγραφο σου δημιουργούνται νέες ιδέες και απόψεις που απειλούν με το σύνολο τους να σε αποσπάσουν από τον αρχικό σου στόχο, έτσι και τώρα είμαστε πολύ κοντά στην αναβολή της περιγραφής λόγω του καθαρά εγωιστικού χαρακτήρα των ηλικιωμένων καθώς και των νέων να απαντούν σε κάθε πρόκληση.
- Ο δισταγμός πριν επιτεθείς σε ένα βράχο, για έναν λογικό άνθρωπο έγκειται στο ότι είναι χάσιμο χρόνου αφού ένας βράχος δεν πρόκειται να πάει πουθενά άσε που είναι πιο ασφαλές να το προσπεράσεις αφού δεν πρόκειται να σε ακολουθήσει.
Έναν συνομιλητή που καταλαβαίνεις ότι θέλει τον χρόνο του για να απαντήσει, μπορείς να τον κατευθύνεις δίνοντας του πολλές επιλογές και θα αρπάξει την πιο εύκολη.
-Θες να συνεχίσω με το περιστατικό, να σταματήσω και να πάμε μέσα στη γιαγιά που μας φωνάζει γιατί θέλει παρέα, ή να συνεχίσουμε να μιλάμε για βουνά και λαγκάδια και να καταλήξουμε στην ανακάλυψη της Αμερικής.
-Εγώ από την αρχή περιμένω να ακούσω για το περιστατικό, μέχρι και την αναφορά για την πρόβλεψη του καιρού δεν είδα. Εσύ βέβαια όπως και όλοι οι νέοι έχετε αυτόν τον τρόπο της γυροβολιάς στις συζητήσεις σας.
Καμιά φορά όταν ο στόχος είναι ο σκοπός και όχι ο δρόμος πρέπει να θυσιάσουμε το ένστικτο της επιβίωσης και να δώσουμε χώρο στο ένστικτο της δημιουργίας.
-Λοιπόν, ήμουν στην τράπεζα και περίμενα στην ουρά όταν …(συνεχίζεται)
Γ... την ΕΣΥΕΑ.
Γυρίζοντας από το σχολείο ο εγγονός αντίκρισε μια εικόνα από εκείνες που σου προκαλούν ένα αίσθημα ανησυχίας για την ασφάλεια του χώρου μέσα στον οποίο κινείσαι .
-Τι κάνεις παππού μπροστά σε κλειστή τηλεόραση?
-Στην αρχή διαπίστωσα πως σήμερα δεν θα μεταδοθούν ειδήσεις λόγω απεργίας των δημοσιογράφων. Θύμωσα, όχι κάτι καινούργιο για τον παππού σου έτσι? Έκλεισα την τηλεόραση γιατί το πρόγραμμα ήταν για «νεότερα» μυαλά και κάθισα μπροστά της απορημένος τι να κάνω. Σιγά σιγά διαπίστωσα ότι η σιωπή δεν με άφηνε να σηκωθώ. Ωρα με την ώρα το αίσθημα γινόταν όλο και πιο γλυκό όπως όταν επαναλαμβάνεις μια εργασία και νιώθεις ότι γίνεσαι κάθε φορά και καλύτερος. Είναι καλό αυτό?
-Ο,τι και να σου πω ψέματα θα είναι.
-Μήπως τρελαίνομαι, αλλά είναι μια τρέλα τόσο γλυκιά που θες να μείνει.
Καλά αυτοί στην ΕΣΥΕΑ δεν μπορούσαν να μεταδώσουν μαγνητοσκοπημένες ειδήσεις μια προηγούμενης μέρας ,ποιος θα το καταλάβαινε.- σκέφτηκε ο εγγονός
-Πίστεψε με παππού αν θες να μείνει ,θα μείνει, είναι η μόνη σταθερή φίλη της εποχής μας.
-Για να το λες εσύ παιδί μου κάτι παραπάνω ξέρεις.
-Ακριβώς,
Κοντοστάθηκε λίγο λες και προσπαθούσε να παγώσει τον χρόνο και να βρει τρόπο να περισώσει ότι μπορεί από την αξιοπρέπεια του χωρίς να γίνει αντιληπτό από τους γύρω του και συνέχισε
-είναι ότι καλύτερο σήμερα να έχεις λίγο τρέλα. Τρέλα στον τρόπο ζωής σου, στις αποφάσεις σου για το μέλλον, στην ιεράρχηση των αξιών και προτεραιοτήτων..
-όσο για αυτό, η νέα γενιά έχει μπόλικη.
-Εμείς με την τρέλα μας αμφισβητούμαι αξίες και πρόσωπα που τόσο καιρό στηρίζεται εσείς με την λογική σας και μας έφτασαν σε αυτό το σημείο σήμερα. Αν υπάρχει έξοδος στο αδιέξοδο σας θα το βρει η δικιά μου γενιά να είσαι σίγουρος.
-Δεν χρειάζεται έξοδος αλλά λύση
Αυτή την έχετε πουλήσει στο βωμό του προσωπικού σας κέρδος.
Ένα κενό ήχου απλώθηκε στο δωμάτιο λες και βγήκανε εκτός ατμόσφαιρας. Ακόμα και το αίσθημα της έλλειψης βαρύτητας ήταν ζωγραφισμένο στο πρόσωπο τους για διαφορετικό λόγο στον καθένα.
-Τότε να μην κάνετε και εσείς το ίδιο με το μέλλον σας-είπε ο παππούς χωρίς να κοιτάξει τον εγγονό όπως συνηθίζει να κάνει σε καταστάσεις υπεροχής.
-Δυστυχώς η γενιά σου είχε σε κάτι δίκιο, με ότι δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις.
-Τελικά δεν ξέρω τι είναι πιο τρομερό, ο δημοσιογράφος που σε βομβαρδίζει με ανασφάλεια, φόβο, αμφιβολία για την αξιοπιστία του ονείρου σου ή ο νέος που προτιμάει να πουλήσει το μέλλον του για να αποδείξει ότι έχεις άδικο.
-Ο νέος που ξέρει ότι πρέπει να επαναστατήσει έναντι της οικογένειας του για να προσφέρει μια καλύτερη ζωή στην δικιά του οικογένεια.
-Γ….. την ΕΣΥΕΑ μου γ……#@###%**
-Τι κάνεις παππού μπροστά σε κλειστή τηλεόραση?
-Στην αρχή διαπίστωσα πως σήμερα δεν θα μεταδοθούν ειδήσεις λόγω απεργίας των δημοσιογράφων. Θύμωσα, όχι κάτι καινούργιο για τον παππού σου έτσι? Έκλεισα την τηλεόραση γιατί το πρόγραμμα ήταν για «νεότερα» μυαλά και κάθισα μπροστά της απορημένος τι να κάνω. Σιγά σιγά διαπίστωσα ότι η σιωπή δεν με άφηνε να σηκωθώ. Ωρα με την ώρα το αίσθημα γινόταν όλο και πιο γλυκό όπως όταν επαναλαμβάνεις μια εργασία και νιώθεις ότι γίνεσαι κάθε φορά και καλύτερος. Είναι καλό αυτό?
-Ο,τι και να σου πω ψέματα θα είναι.
-Μήπως τρελαίνομαι, αλλά είναι μια τρέλα τόσο γλυκιά που θες να μείνει.
Καλά αυτοί στην ΕΣΥΕΑ δεν μπορούσαν να μεταδώσουν μαγνητοσκοπημένες ειδήσεις μια προηγούμενης μέρας ,ποιος θα το καταλάβαινε.- σκέφτηκε ο εγγονός
-Πίστεψε με παππού αν θες να μείνει ,θα μείνει, είναι η μόνη σταθερή φίλη της εποχής μας.
-Για να το λες εσύ παιδί μου κάτι παραπάνω ξέρεις.
-Ακριβώς,
Κοντοστάθηκε λίγο λες και προσπαθούσε να παγώσει τον χρόνο και να βρει τρόπο να περισώσει ότι μπορεί από την αξιοπρέπεια του χωρίς να γίνει αντιληπτό από τους γύρω του και συνέχισε
-είναι ότι καλύτερο σήμερα να έχεις λίγο τρέλα. Τρέλα στον τρόπο ζωής σου, στις αποφάσεις σου για το μέλλον, στην ιεράρχηση των αξιών και προτεραιοτήτων..
-όσο για αυτό, η νέα γενιά έχει μπόλικη.
-Εμείς με την τρέλα μας αμφισβητούμαι αξίες και πρόσωπα που τόσο καιρό στηρίζεται εσείς με την λογική σας και μας έφτασαν σε αυτό το σημείο σήμερα. Αν υπάρχει έξοδος στο αδιέξοδο σας θα το βρει η δικιά μου γενιά να είσαι σίγουρος.
-Δεν χρειάζεται έξοδος αλλά λύση
Αυτή την έχετε πουλήσει στο βωμό του προσωπικού σας κέρδος.
Ένα κενό ήχου απλώθηκε στο δωμάτιο λες και βγήκανε εκτός ατμόσφαιρας. Ακόμα και το αίσθημα της έλλειψης βαρύτητας ήταν ζωγραφισμένο στο πρόσωπο τους για διαφορετικό λόγο στον καθένα.
-Τότε να μην κάνετε και εσείς το ίδιο με το μέλλον σας-είπε ο παππούς χωρίς να κοιτάξει τον εγγονό όπως συνηθίζει να κάνει σε καταστάσεις υπεροχής.
-Δυστυχώς η γενιά σου είχε σε κάτι δίκιο, με ότι δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις.
-Τελικά δεν ξέρω τι είναι πιο τρομερό, ο δημοσιογράφος που σε βομβαρδίζει με ανασφάλεια, φόβο, αμφιβολία για την αξιοπιστία του ονείρου σου ή ο νέος που προτιμάει να πουλήσει το μέλλον του για να αποδείξει ότι έχεις άδικο.
-Ο νέος που ξέρει ότι πρέπει να επαναστατήσει έναντι της οικογένειας του για να προσφέρει μια καλύτερη ζωή στην δικιά του οικογένεια.
-Γ….. την ΕΣΥΕΑ μου γ……#@###%**
Μόνο την αλήθεια.
Ο εγγονός στο σαλόνι μαζί με τον παππού του. Ο ένας εφημερίδα και ο άλλος με περίσσιο ζήλο να αναζητάει πληροφορίες στο google, με το netbook, μέσω του WiFi δικτύου του σπιτιού. Ενημέρωση το 2010 με διαφορετική υφή.
Το παιδί νιώθει το βλέμμα του παππού του όπως κάθε φορά που είναι έτοιμος να κατηγορήσει οτιδήποτε αφορά την νέα γενιά με χαρακτηρισμούς όπως, αποξένωση, αδιαφορία για τα κοινά, έλλειψη σεβασμού, άγνοια της άγνοιας και πολλά άλλα .
-Μπορείς να βρεις μια λέξη στα αγγλικά τι σημαίνει?
Pause στο video του youtube, minimize του explorer και βλέμμα σοκαρισμένο όπως όταν σε βρίσκουν ανημέρωτο για την ύπαρξη ενός gadget.
-Τι εννοείς ?
-Τι δεν κατάλαβες, θέλω να μου βρεις τι σημαίνει μια αγγλική φράση που γράφει η εφημερίδα.
Σοκαριστικό να επιβεβαιώνεται η άγνοια σου για ένα gadget αλλά σε καμία περίπτωση αποπροσανατολιστικό όσο η παρούσα στιγμή.
-Βεβαίως ποια λέξη είναι?
-Εδώ για δες, κάτι παραπάνω ξέρετε εσείς οι νέοι.
Απάντησε ο παππού δείχνοντας στην εφημερίδα την φράση με βλέμμα αόριστο, όπως κάθε φορά που θέλει να τονίσει ότι χρησιμοποιεί τη γλώσσα του παραλόγου.
-Cabinet man, ok
Maximize, google translate, input Cabinet man, Search, μετάφραση από τα αγγλικά στα ελληνικά και..
-Άνθρωπος υπουργικού συμβουλίου παππού.
-Τίποτα άλλο? όπως επιπλοποιός?
-Αυτό είναι Cabinet maker.
-Άρα ποιος πήρε τα λεφτά ο υπουργός ή ο επιπλοποιός?
-Δεν γίνεται και οι δύο? Εσύ πάντα φωνάζεις ότι όλοι τα παίρνουν.
-Προφανώς αλλά είναι απαράδεχτο μια χώρα να μην μπορεί να προσδιορίσει μια λέξη στα αγγλικά . Απαράδεχτο ,υποτιμητικό, εκνευριστικό. Απαξίωση παιδί μου, αυτό είναι που χαρακτηρίζει τον νεοέλληνα σήμερα ή όχι καλύτερα, ΑΥΤΟ είναι το νέο Ελληνικό πνεύμα.
-Ρε παππού μήπως υπερβάλλεις, υπάρχουν τοπικοί ιδιωματισμοί στο λόγο κάθε χώρας πού εύκολα μπορεί να γίνει λάθος στη μετάφραση και έτσι να παρερμηνευτεί η αλήθεια.
- ή να κρυφτεί η αλήθεια. Παιδί μου η γλώσσα της αλήθειας είναι πάντα ξεκάθαρη στο νόημα της.
-Μπορεί να έχεις δίκιο, γιατί και η μητέρα χθες έλεγε στον πατέρα ότι ο κυρ Θόδωρος απέναντι της έβγαλε μια γλώσσα τόσο απαράδεχτη που δεν θα ξαναπατήσει στο μαγαζί του.
-Με ποιο δικαίωμα ο αχαΐρευτος μίλησε έτσι στη μάνα σου? Και ο πατέρας σου τι έκανε?
-Πήρε ψάρια από αλλού .
-Μα τι μου λές τώρα, θές να με τρελάνεις?
-Σου λέω μόνο την αλήθεια παππού, μόνο την αλήθεια...
Απάντησε ο μικρός χωρίς να σηκώσει το βλέμμα του απο το Netbook.
-#$##%^%#
Το παιδί νιώθει το βλέμμα του παππού του όπως κάθε φορά που είναι έτοιμος να κατηγορήσει οτιδήποτε αφορά την νέα γενιά με χαρακτηρισμούς όπως, αποξένωση, αδιαφορία για τα κοινά, έλλειψη σεβασμού, άγνοια της άγνοιας και πολλά άλλα .
-Μπορείς να βρεις μια λέξη στα αγγλικά τι σημαίνει?
Pause στο video του youtube, minimize του explorer και βλέμμα σοκαρισμένο όπως όταν σε βρίσκουν ανημέρωτο για την ύπαρξη ενός gadget.
-Τι εννοείς ?
-Τι δεν κατάλαβες, θέλω να μου βρεις τι σημαίνει μια αγγλική φράση που γράφει η εφημερίδα.
Σοκαριστικό να επιβεβαιώνεται η άγνοια σου για ένα gadget αλλά σε καμία περίπτωση αποπροσανατολιστικό όσο η παρούσα στιγμή.
-Βεβαίως ποια λέξη είναι?
-Εδώ για δες, κάτι παραπάνω ξέρετε εσείς οι νέοι.
Απάντησε ο παππού δείχνοντας στην εφημερίδα την φράση με βλέμμα αόριστο, όπως κάθε φορά που θέλει να τονίσει ότι χρησιμοποιεί τη γλώσσα του παραλόγου.
-Cabinet man, ok
Maximize, google translate, input Cabinet man, Search, μετάφραση από τα αγγλικά στα ελληνικά και..
-Άνθρωπος υπουργικού συμβουλίου παππού.
-Τίποτα άλλο? όπως επιπλοποιός?
-Αυτό είναι Cabinet maker.
-Άρα ποιος πήρε τα λεφτά ο υπουργός ή ο επιπλοποιός?
-Δεν γίνεται και οι δύο? Εσύ πάντα φωνάζεις ότι όλοι τα παίρνουν.
-Προφανώς αλλά είναι απαράδεχτο μια χώρα να μην μπορεί να προσδιορίσει μια λέξη στα αγγλικά . Απαράδεχτο ,υποτιμητικό, εκνευριστικό. Απαξίωση παιδί μου, αυτό είναι που χαρακτηρίζει τον νεοέλληνα σήμερα ή όχι καλύτερα, ΑΥΤΟ είναι το νέο Ελληνικό πνεύμα.
-Ρε παππού μήπως υπερβάλλεις, υπάρχουν τοπικοί ιδιωματισμοί στο λόγο κάθε χώρας πού εύκολα μπορεί να γίνει λάθος στη μετάφραση και έτσι να παρερμηνευτεί η αλήθεια.
- ή να κρυφτεί η αλήθεια. Παιδί μου η γλώσσα της αλήθειας είναι πάντα ξεκάθαρη στο νόημα της.
-Μπορεί να έχεις δίκιο, γιατί και η μητέρα χθες έλεγε στον πατέρα ότι ο κυρ Θόδωρος απέναντι της έβγαλε μια γλώσσα τόσο απαράδεχτη που δεν θα ξαναπατήσει στο μαγαζί του.
-Με ποιο δικαίωμα ο αχαΐρευτος μίλησε έτσι στη μάνα σου? Και ο πατέρας σου τι έκανε?
-Πήρε ψάρια από αλλού .
-Μα τι μου λές τώρα, θές να με τρελάνεις?
-Σου λέω μόνο την αλήθεια παππού, μόνο την αλήθεια...
Απάντησε ο μικρός χωρίς να σηκώσει το βλέμμα του απο το Netbook.
-#$##%^%#
Θα γίνω μερολήπτης.
Ο μικρός εγγονός παρακολουθεί στη τηλεόραση με τον παππού του τα νεότερα της οικονομικής κατάστασης της χώρας του. Ξαφνικά και ενώ έχει επικεντρωθεί με άγριες διαθέσεις στο ρολόι ,που θεωρεί υπεύθυνο για την καθυστέρηση στην έναρξη της παιδικής ταινίας, ακούει ότι πρώην υπουργός παραδέχτηκε ότι έπαιρνε χρήματα από μια εταιρεία ηλεκτρονικών ειδών και πιθανόν να μεροληπτούσε υπέρ της σε κάποιους διαγωνισμούς του κράτους.Δεν κατάλαβε ακριβώς τι σημαίνει μεροληπτούσε αλλά σίγουρα κατάλαβε ότι η αμοιβή του ήταν πολλά λεφτά αφού ο παππούς ξεκίνησε με ένα γνώριμο τρόπο τη δοξασία των αγίων και λόγω απουσίας του πατέρα του, μπόρεσε να απολαύσει όλο το τροπάριο. Άγιοι ,καντήλια, συντάξεις, υπουργεία είχαν την τιμητική τους.
-Να τι θα κάνω και εγώ όταν μεγαλώσω.-είπε
-Τι παιδί μου;-ρώτησε ο παππούς ενώ τα χέρια του συνέχιζαν τις δοξασίες προς τα «θεία».
-Μερολήπτης!
-Μερολήπτης; Τι επάγγελμα είναι αυτό?
-θα μεροληπτώ για τους άλλους και αυτοί θα με πληρώνουν.
-Και για ποιο πράγμα θα μεροληπτείς?
-Για οτιδήποτε μου ζητήσουν.
-Μα έτσι μπορεί να μεροληπτείς προς όφελος των λίγων σε βάρος των πολλών.
-Ουάου, δεν το φανταζόμουν τόσο εντυπωσιακό!
-Δεν είναι εντυπωσιακό, είναι απογοητευτικό .
-Γιατί;
-Γιατί παιδί μου αυτό είναι παράνομο και θα αξίζει να πας φυλακή.
-Ρε παππού ,φυλακή πάνε οι κακοί όχι αυτοί που μεροληπτούν.
-Φυλακή πάνε αυτοί που κλέβουν, και αυτοί που μεροληπτούν ενάντια στο κράτος, δηλαδή ενάντια σε μένα και σε σένα ,είναι κλέφτες και πρέπει να πάνε φυλακή.
-Μα παππού αυτοί που μεροληπτούν είναι συνέχεια στην τηλεόραση με ωραία κουστούμια, μεγάλα αυτοκίνητα, ωραία σπίτια, έχεις δει κανέναν να μπαίνει φυλακή?
-Αυτό είναι το κακό και έτσι ο κόσμος έχει μια καλή δικαιολογία να προσπαθούν να τους μιμηθούν.
-Έτσι είναι και το σωστό, σε τέτοιες δύσκολες εποχές δεν πρέπει να κλείνουν κερδοφόρα επαγγέλματα.
-Αχ θες να με πεθάνεις και εσύ πριν την ώρας μου όπως αυτοί με τις συντάξεις που μας δίνουν? Μας σπρώχνουν μπροστά στον Άγιο Πέτρο χωρίς να είμαστε ακόμα γραμμένοι στην λίστα του και αυτός μας κοιτάζει λυπημένα ,στεγνούς από την σπίθα της νεανικής μας αξιοπρέπειας ,βουτηγμένους στην γεροντική ανοχή και απορημένος δεν ξέρει αν πρέπει να μας καλοδεχτεί ή να μας «διαολοστείλει».
-Παππού ζήτα του να μεροληπτήσει , ζήτα του να μεροληπτήσει….
-&#*$##&*….
-Να τι θα κάνω και εγώ όταν μεγαλώσω.-είπε
-Τι παιδί μου;-ρώτησε ο παππούς ενώ τα χέρια του συνέχιζαν τις δοξασίες προς τα «θεία».
-Μερολήπτης!
-Μερολήπτης; Τι επάγγελμα είναι αυτό?
-θα μεροληπτώ για τους άλλους και αυτοί θα με πληρώνουν.
-Και για ποιο πράγμα θα μεροληπτείς?
-Για οτιδήποτε μου ζητήσουν.
-Μα έτσι μπορεί να μεροληπτείς προς όφελος των λίγων σε βάρος των πολλών.
-Ουάου, δεν το φανταζόμουν τόσο εντυπωσιακό!
-Δεν είναι εντυπωσιακό, είναι απογοητευτικό .
-Γιατί;
-Γιατί παιδί μου αυτό είναι παράνομο και θα αξίζει να πας φυλακή.
-Ρε παππού ,φυλακή πάνε οι κακοί όχι αυτοί που μεροληπτούν.
-Φυλακή πάνε αυτοί που κλέβουν, και αυτοί που μεροληπτούν ενάντια στο κράτος, δηλαδή ενάντια σε μένα και σε σένα ,είναι κλέφτες και πρέπει να πάνε φυλακή.
-Μα παππού αυτοί που μεροληπτούν είναι συνέχεια στην τηλεόραση με ωραία κουστούμια, μεγάλα αυτοκίνητα, ωραία σπίτια, έχεις δει κανέναν να μπαίνει φυλακή?
-Αυτό είναι το κακό και έτσι ο κόσμος έχει μια καλή δικαιολογία να προσπαθούν να τους μιμηθούν.
-Έτσι είναι και το σωστό, σε τέτοιες δύσκολες εποχές δεν πρέπει να κλείνουν κερδοφόρα επαγγέλματα.
-Αχ θες να με πεθάνεις και εσύ πριν την ώρας μου όπως αυτοί με τις συντάξεις που μας δίνουν? Μας σπρώχνουν μπροστά στον Άγιο Πέτρο χωρίς να είμαστε ακόμα γραμμένοι στην λίστα του και αυτός μας κοιτάζει λυπημένα ,στεγνούς από την σπίθα της νεανικής μας αξιοπρέπειας ,βουτηγμένους στην γεροντική ανοχή και απορημένος δεν ξέρει αν πρέπει να μας καλοδεχτεί ή να μας «διαολοστείλει».
-Παππού ζήτα του να μεροληπτήσει , ζήτα του να μεροληπτήσει….
-&#*$##&*….
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)