Ωωω.. η Φρίκη

Ποιο είναι το άκρων άωτον της ειρωνείας? Να αναζητάς την αλήθεια για την αθωότητα σου από κάποιον που έχεις καταδικάσει ως ψεύτη. Μήπως όμως αυτό ως γεγονός είναι ο θρίαμβος του δικαίου? Πάντως ένα είναι σίγουρο, στην χώρα μας η εικόνα της αλήθειας είναι τόσο προσωπικά υποκειμενική που έχουμε καταφέρει να ζούμε μέσα σε ένα καθαρά αντικειμενικό ψέμα.
-Παππού μπορείς να μου πεις ποιον βρίζεις?
Δυστυχώς ,όπως όταν γνωρίζεις ότι αυτό που κάνεις είναι κακό αλλά έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι έχεις πολύ καλό λόγο να συνεχίσεις τον γλυκό δρόμο της αμαρτίας, έτσι και ο παππούς δεν έδωσε καμία σημασία στη ερώτηση και συνέχισε καθιστός τον ακάθιστο ύμνο με πολλαπλές παραλλαγές, κοινωνικής φύσεως.
-Είναι δυνατόν να ξεφτιλιζόμαστε τόσο πολύ?
-Σε ενοχλεί που ξεφτιλιζόμαστε, γεγονός που ισχύει εδώ και 35 χρόνια όπως μου λες συχνά πυκνά ή που η ξευτίλα μας έπαψε να είναι ένα θέμα στα προσωπικά μας πηγαδάκια και άρχισε να είναι πρώτο θέμα στο εθνικό δίκτυο.
-Μα είναι δυνατόν να δώσουμε το θωρηκτό «Αβέρωφ» για γαμήλια δεξίωση? απάντησε ο παππούς χωρίς να δείχνει ότι θέλει να ακολουθήσει τον νεαρό στα κουραστικά μονοπάτια της ψυχανάλυσης.
-Είναι δηλαδή ένα γεγονός που σε εκπλήσσει?
-Απλώς δεν περίμενα να πουλάμε την ιστορία μας στο βωμό του χρήματος.
-Δεν σε καταλαβαίνω. Αυτός δεν είναι και ο λόγος που βρισκόμαστε αυτή την στιγμή πριν από την πτώχευση? Αυτό δεν είναι η βασικότερη δικαιολογία στα χέρια των επιτήδειων ώστε να δικαιολογούμαστε όλοι για τον ξεπεσμό τον νεοελληνικού πολιτισμού? Τι μας πείραξε ,ότι το έδειξαν οι τηλεοράσεις. Ξέρεις πόσες παρόμοιες εκδηλώσεις έχουν γίνει χωρίς να μάθουμε τίποτα. Ακόμα και στην Αγγλία στο μουσείο με τα Ελγίνεια μάρμαρα γίνονται διάφορες εκδηλώσεις. Τι είναι λοιπόν αυτό που σε πείραξε ?
-Το αίσθημα, ότι τίποτα δεν διορθώνεται. Η Απογοήτευση, αυτό με πείραξε.
-Γιατί όμως? Δεν το περίμενες από ανθρώπους που καθημερινά τους χρεώνουμε την κατρακύλα της εθνικής μας υπόληψης? Μήπως ξαφνικά διαπιστώσαμε ότι το επτασφράγιστο μυστικό που όλοι συζητάμε από την νηπιακή ηλικία και χρησιμοποιούμε για να δικαιολογούμε την δικιά μας εγκληματική δράση απέναντι στο δημόσιο χρήμα και δίκαιο, άρχισε να υλοποιείτε μέσα στα πλαίσια της καθημερινής μας ζωής χωρίς υπεκφυγές ?
-Να σου πω ότι σε κατάλαβα , ψέματα θα σου πω.
-Παππού είναι απλό, αυτό που σε ενοχλεί είναι ότι οι κλέφτες πλέον δεν κρύβονται, είναι παρόν, σε κοιτάνε κατάματα και συνεχίζουν. Αυτό που σε πείραξε δεν ήταν το αίσθημα της απογοήτευσης αλλά ο φόβος.
-Ο φόβος?
-Ναι, φόβος ότι ο κλέφτης πλέον δεν μας υπολογίζει, φόβος ότι δεν έχουμε την ικανότητα να αντισταθούμε, φόβος ότι χάσαμε την δύναμη από τα χέρια μας, φόβος ότι είμαστε πλέον επισκέπτες στο ίδιο μας το σπίτι.
-Και όμως νιώθω τέτοια οργή, αλλά και παράλληλα τέτοια ατονία στη θέληση μου να αντιδράσω, μήπως μας μάγεψαν?
-Ναι παππού, αυτό είναι, πώς αλλιώς θα μπορούσαν να μας κλέβουν μπροστά στα μάτια μας χωρίς να αντιδρούμε.
-Έχεις δίκιο, αυτό είναι. Ουφφφ…Τώρα ηρέμησα λίγο…..
-Να σου πω ότι δεν σε καταλαβαίνω, ψέματα θα σου πω.
Καταραμένοι μάγοι- αναφώνησαν και οι δύο με το πιο ένοχο βλέμμα που θα μπορούσε να φορέσει κάποιος μπροστά στο δικαστήριο της ιστορίας.