Γυροβολιά του λόγου.

Πόσο τρομακτικό είναι η εισβολή της νεκρικής ησυχίας στα σπίτια μας. Ανθρώπους βλέπεις αλλά δεν τους ακούς να μιλούν. Το χειρότερο από όλα όμως είναι ότι φτάσαμε σε αυτό το σημείο με δική μας πρωτοβουλία και αγώνα. Η επανάσταση για το δικαίωμα της απομόνωσης.
-Παππού άκουσες τίποτα νέο στις ειδήσεις.
-Ειδήσεις άκουσα, νέο δεν άκουσα.
-Θες να σου περιγράψω ένα περιστατικό στο οποίο ήμουν παρών σήμερα στην τράπεζα?
-Πρέπει να μιλήσουμε τώρα, ενώ έχει τις ειδήσεις στην τηλεόραση?
-Ρε παππού τον καιρό λέει.
-Και τι σημαίνει αυτό οτι δεν είναι είδηση? ξέρεις πόσος κόσμος περιμένει να ακούσει τον καιρό? Το μεροκάματο πολλών ανθρώπων εξαρτάται από αυτή τη πρόβλεψη .
-Εσύ ποια εργασία έχεις που εξαρτάται από τον καιρό παππού, αν θα κατεβάσεις την τέντα στο μπαλκόνι ή όχι?
-Την τέντα θα την κατεβάσω έτσι και αλλιώς είτε βρέχει, για να μην βραχούν τα λουλούδια είτε έχει ήλιο για να μην ζεσταθεί τι σπίτι.
-Και αν φυσάει?
-Γιατί είπε ότι θα φυσάει?
-Που να ξέρω, τόση ώρας μιλάς και δεν άκουσα, αμάν ρε παππού πάνω στο σημαντικότερο σε πιάνει να μιλάς.
-Ναι καλά, πείραζε τον παππού σου, έτσι και αλλιώς για την γενιά σου αποτελούμαι τον εύκολο στόχο. Για πες μου τι ήθελες να μου πεις?
Πάντα να αλλάζεις θέμα όταν θέλει να ξεφεύγεις με ένα αίσθημα υπεροχής.
-Πάντα ο ακίνητος στόχος είναι ο πιο εύκολος,
Όχι θα σε άφηνα-σκέφτηκε ο εγγονός
-αλλά να σου πω για αυτό που είδα. Ήμουνα στην τράπεζα και περίμενα να πληρώσω την δόση από το δάνειο,
-η ακινησία του βράχου δεν δηλώνει αδυναμία. Όλοι το σκέφτονται πριν επιτεθούν σε ένα βράχο και όσοι επιτέθηκαν έχουν ακόμα τα σημάδια της σύγκρουσης πάνω στο δέρμα τους.
Πως κάθεσαι μπροστά σε ένα τετράδιο προσπαθώντας να αποτυπώσεις κάποια αισθήματα και ιδέες για ένα συγκεκριμένο θέμα συζήτησης και σε κάθε παράγραφο σου δημιουργούνται νέες ιδέες και απόψεις που απειλούν με το σύνολο τους να σε αποσπάσουν από τον αρχικό σου στόχο, έτσι και τώρα είμαστε πολύ κοντά στην αναβολή της περιγραφής λόγω του καθαρά εγωιστικού χαρακτήρα των ηλικιωμένων καθώς και των νέων να απαντούν σε κάθε πρόκληση.
- Ο δισταγμός πριν επιτεθείς σε ένα βράχο, για έναν λογικό άνθρωπο έγκειται στο ότι είναι χάσιμο χρόνου αφού ένας βράχος δεν πρόκειται να πάει πουθενά άσε που είναι πιο ασφαλές να το προσπεράσεις αφού δεν πρόκειται να σε ακολουθήσει.
Έναν συνομιλητή που καταλαβαίνεις ότι θέλει τον χρόνο του για να απαντήσει, μπορείς να τον κατευθύνεις δίνοντας του πολλές επιλογές και θα αρπάξει την πιο εύκολη.
-Θες να συνεχίσω με το περιστατικό, να σταματήσω και να πάμε μέσα στη γιαγιά που μας φωνάζει γιατί θέλει παρέα, ή να συνεχίσουμε να μιλάμε για βουνά και λαγκάδια και να καταλήξουμε στην ανακάλυψη της Αμερικής.
-Εγώ από την αρχή περιμένω να ακούσω για το περιστατικό, μέχρι και την αναφορά για την πρόβλεψη του καιρού δεν είδα. Εσύ βέβαια όπως και όλοι οι νέοι έχετε αυτόν τον τρόπο της γυροβολιάς στις συζητήσεις σας.
Καμιά φορά όταν ο στόχος είναι ο σκοπός και όχι ο δρόμος πρέπει να θυσιάσουμε το ένστικτο της επιβίωσης και να δώσουμε χώρο στο ένστικτο της δημιουργίας.
-Λοιπόν, ήμουν στην τράπεζα και περίμενα στην ουρά όταν …(συνεχίζεται)